[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


9:794  At  vero  Dominus  tam  indignum  creaturae  nobilissimae  casum  aversatus,  et  ipsam  exosam  habere  coepit,  atque,  ut  pro  tali  merito  dignum  erat,  ne  opus  quidem  suum  censere,  ex  quo  et  imago  illa  atque  expressio  ipsius  plane  iam  inducta  esset,  et  tam  praeclara  bonitatis  ipsius  erga  hominem  testimonia  convulsa.  Sic  demum  illius  cuiusdam  delectationis  loco,  quam  ex  creatura  illa  singularem  percepisset  Dominus,  ut  non  secus  atque  in  filii  dilecti  amore  acquiesceret,  despectus  et  abominatio  Domini  ipsius  successit:  unde  et  si  quid  alias  gratum  ab  homine  exstitisset,  si  paterno  intuitu  illum  Dominus  prosequutus  esset,  totum  illud  ipsi  taedio,  dividiae,  abominationi  fuerit  :  et  non  secus  atque  de  perduellionis  reo,  pronunciarit,  poenitere  se  quod  hominem  creasset.  Enimvero  neque  in  eo  etiam  unde  primum  coeperat  stetit  hominum  pravitas,  quin  potius,  ut  quidam  apposite  expressit,  Aetas  parentum  peior  avis  tulit  se  nequiores,  mox  daturos  progeniem  vitiosiorem,1)  Quid  igitur?  Nempe  quum  foecunda  illa  culpae  saccula  extremam  adversum  se  manum  Dei  provocassent,  Deus  ipse  non  tam  in  misericordiam  et  paternam  indulgentiam  propensus,  quam  ipsamet  misericordia  atque  indulgentia,  quum  amore  non  prosequi  nollet,  quod  amari  in  sese  adeo  esset  indignum,  humanum  genus  tamen  interire  prorsus  et  meritissimo  exitio  absorberi  non  sustinuit:  resipiscendi  tempus  et  rationem  si  forte  ad  sese  aliquo  modo  redirent,  prorogavit:  et  quamvis  aperte  quidem  indignationem  quasi  oculis  conniventibus  dissimularet,  sibique  ita  ipsos  permitteret,  ut  nulla  TOX  eius,  nulla  lex  ac  directio  expressa  exstaret,  quae  argueret  peccati:  nunquam  se  tamen  adeo  apud  ipsos  Dominum  celavit,  quin  illa  exhiberet  quae  et  officii  commonefacerent,  et  ad  ipsum  quaerendum  ac  tantumnon  palpandum  veluti  manu  ducerent:  ut  vel  pro  illius  modi  cognitione  ab  ipsis  agnosci  etiam  et  agnitum  legitimo  honore  coli  oportuerit.  Nam  quo  se  verteret  quisquam  cui  non  vocalia  quaedam  testimonia  veritatis  et  gloriae  tanti  opificis  occurrerent,  quae  non  alte  sonore  ac  splendide  summi  unius  Dei  maiestatem  in  sublime  sub  tanto  tot  rerum  admiratissimo  paratu  evectam  circumferrent?  Sic  adeo  in  singulis  partibus  istius  universi  sursum  ac  deorsum  insculptas  reliquit  atque  expressas  gloriae,  potentiae,  bonitatis,  sapientiae,  aeternitatis  significantissimas  inscriptiones.  Unde  illud  Pauli,  apud  ipsos  etiam  homines,  apud  quos  Dei  veri  notitia  ex  verbo  non  exstitit,  non  ideo  se  tamen  ἀμάρτυρον  reliquisse.  Ergo  quot  exstiterunt  ubique  Dei  creaturae,  totidem  remanserunt  praei)  Ex  Horatii  Odis  I  UL  c.  6.   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci