13:79  79  EPISTOLA  1085  bis  80  Equidem  non  dubito  quin  turbae  illae  ingentes  quae  ab  aliquo  tempore  acciderunt,  tibi  valde  molestae  et  acerbae  fuerint:  praesertim  quum  inde  plerique  offendiculum  captarent,  quos  ex  parte  mutatio  in  religionis  causa  concitabat.  Fieri,  inquam  non  potest,  quin  te  illa  cernentem  varii  motus  exceperint,  sive,  ad  animum  et  sensum  tuum  ipse  tum  illa  referres,  sive  ad  strepitus  improborum,  sive  ad  proborum  consternationem  te  ipsum  conveiteres.  Et  me  enim  rumor  ille  tam  longe  dissitum  ita  vehementer  constrictum  tenuit,  donec  accepi  affulgere  coepisse  auxilium  a  Domino.  Sed  quando  vel  ignis  ille  nondum  plane  consopitus  est,  vel  non  ita  difficile  sit  a  Satana  rursus  excitari,  propone  tibi  ante  oculos  memorabile  illud  piissimi  regis  Ezechiae  exemplum,  quod  a  scriptura  tam  diserte  traditum  habemus:  qui  quum  sublatis  ex  Iudaea  superstitionibus  purum  Dei  cultum  ex  ipsius  lege  constituisset,  tanta  subito  belli  mole  exceptus  est,  ut  pro  homine  perdito  et  deplorato  habendus  passim  iudicari  posset.  Sic  enim  scriptura  apposite  ista  simul  convertit,  quod  quum  totus  ille  in  eo  esset,  ut  verum  Dei  cultum  suo  loco  reponeret,  rem  illi  in  speciem  quam  infelicissime  successisse.  Plane  enim  quum  ita  se  cordate  in  Dei  regno  erigendo  gessisset,  regnum  quoque  ipsius  cum  summa  tranquillitate  coniunctum  iri  sperari  poterat.  Hinc  igitur  exemplum  sibi  statuant  pii  omnes  principes  ac  provinciarum  rectores,  quo  se  animosius  gerant,  tum  ad  ableganda  omnia  idola  tum  ad  verum  Dei  honorem,  uti  eo  tenentur  legitime  procurandum,  fidem  ipsorum  nempe  per  varias  tentationes  consimili  examini  subiiciendam  esse.  Sic  permittit  Dominus,  sic  vult  denique,  ut  et  suorum  constantiam  patefaciat,  et  illos  comparatos  reddat,  ut  oculos  supra  mundum  attollere  discant.  Interea  vero  Satan  sese  immiscet,  ut  quum  veram  doctrinam  aperto  evertere  non  valet,  obliquis  artibus  ac  veluti  per  cuniculos  idem  moliri  non  desinat.  Atque  huc  facit  illa  Iacobi  admonitio,  ut  ad  Iobi  tolerantiam  attenti  in  illius  etiam  exitum  intueamur.  Perinde  enim  res  tandem  illi  piissimo  regi  cessit,  cui  Dominus  ita  adfuit  in  summis  ipsius  angustiis,  ut  tandem  victoriam  insigne  inde  retulerit.  Quare  quum  neque  manus  ipsius  abbreviata  sit,  neque  porro  minus  illi  sit  nunc  cordi,  quam  superioribus  saeculi  s  veritatis  ipsius  assertio,  non  est  quod  de  illius  ope  desperes  quicunque  te  fluctus  excipiant.  Maximam  hominum  partem  Evangelio  resistere,  et  omnes  conatus  eo  conferre  ne  illud  emergat,  adeo  mirum  videri  non  debet.  Ea  siquidem  est  perpetua  mundi  ingratitudo,  ut  Deo  vocanti  tergum  obvertat  et  adversus  illum  calcitret,  ubi  iugum  suum  illi  imponere  cogitat  Quumque  natura  homines  addicti  sint  hypocrisi,  ferre  non  poscunt,  ut  ad  lumen  verbi  Dei  adducantur,  quod  eorum  foeditatem  et  probrum  revelet:  aut  ut  ex  superstitionum  suarum  latebris