9:777
777
CONFESSIONES.
778
tinus
Tom.
2.
Epist.
57
ad
Dardanum,
in
qua
hos
articulos
confessionem
christianam
appellat,
et
vetat
ne
ab
ea
recedamus.
Noli
dubitare,
inquit,
ibi
nunc
esse
hominem
Christum
Iesum,
unde
venturus
est:
memoriterque
recole
et
fideliter
tene
christianam
confessionem,
quoniam
resurrexit
a
mortuis,
ascendit
in
coelum,
sedet
ad
dexteram
patris,
nec
aliunde
quam
inde
venturus
est
ad
vivos
mortuosque
iudicandos.
Et
sic
venturus
est,
illa
angelica
voce
testante,
quemadmodum
ire
visus
est
In
coelum
:
in
eadem
carnis
forma
atque
substantia,
cui
profecto
immortalitatem
dedit,
naturam
non
abstulit.
Secundum
hanc
formam
non
est
putandus
ubique
diffusus.
Cavendum
est
enim
ne
ita
divinitatem
adstruamus
hominis,
ut
veritatem
corporis
auferamus.
Non
est
autem
consequens
ut
quod
in
Deo
est,
ita
sit
ubique
ut
Deus,
nam
et
de
nobis
veracissima
scriptura
dicit,
quod
in
illo
vivimus,
movemur
et
sumus:
nec
tamen
sicut
ille
ubique
sumus,
sed
aliter
homo
ille
in
Deo,
quoniam
aliter
et
Deus
ille
in
homine,
proprio
quodam
et
singulari
modo.
Una
enim
persona
Deus
et
homo
est,
et
utrumque
unus
est
Christus
Iesus,
ubique
per
id
quod
Deus
est,
in
coelo
autem
per
id
quod
homo.
Hactenus
Augustinus.
Consentit
etiam
et
cum
articulo
de
assumpta
vera
humana
naturaa),
cuius
omnes
conditiones,
excepto
peccato,
sponte
Christus
in
se
recepit,
et
b)
post
glorificationem
immortalitatem
carni
suae
dedit,
naturam
non
abstulit.
a)
Hebr.
4,
15.
Non
habemus
pontificem,
qui
non
possit
affici
sensu
infirmitatum
nostrarum,
sed
tentatum
in
omnibus
similiter,
absque
peccato.
b)
Luc.
24,
39.
Videte
manus
meas,
et
pedes
meos,
nam
ego
ipse
sum.
Contrectate
me
et
videte,
nam
spiritus
carnem
et
ossa
non
habet,
sicut
me
videtis
habere.
August,
in
Ioann.
Hom.
5.
a:
Secundum
maiestatem
suam,
secundum
providentiam,
secundum
ineffabilem
et
invisibilem
gratiam,
impletur
quod
ab
eo
|