50:77
77
CAPUT
VI.
78
Christi
servis
agnoscant,
qui
se
aliter
gerunt
atque
hic
suo
exemplo
praescribit.
Finis
est
ut
sibi
et
sui
similibus
autoritatem
conciliet
in
Dei
gloriam
et
bonum
ecclesiae,
vel
collapsam
restituat.
Secundo,
ut
Corinthios
revocet
a
praepostero
studio
pseudoapostolorum,
quod
illis
impedimento
erat
ne
in
evangelio
proficerent
quantum
fuisset
opus.
Offensionem
dant
ministri,
qui
suo
vitio
retardant
in
auditoribus
evangelii
progressum.
Id
se
facere
negat
Paulus.
Testatur
enim
se
cavere
diligenter
ne
qua
ignominiae
macula
adspergat
suum
apostolatum.
Hic
enim
est
astus
Satanae,
quaerere
aliquid
vitii
in
ministris,
quod
in
evangelii
infamiam
redundet.
Nam
ubi
consequutus
est
ut
vilescat
ministerium,
periit
spes
omnis
profectus.
Ergo
qui
utiliter
servire
Christo
volet,
omni
studio
incumbat
ad
retinendum
ministerii
sui
honorem.
Modus
est,
curare
ut
sit
honore
dignus.
Nihil
enim
magis
ridiculum
quam
de
tua
apud
alios
existimatione
vendicanda
contendere,
quum
ipse
tibi
flagitiosa
ac
turpi
vita
contumeliam
accersas.
Erit
ergo
is
demum
honorabilis,
qui
nihil
indignum
admittet
Christi
ministro.
4.
In
patientia
multa.
Huc
spectat
tota
enumeratio,
quae
sequitur
:
omnia
experimenta,
quibus
probare
solet
Dominus
suos
ministros,
in
Paulum
competere
:
nullumque
esse
probationis
genus,
quo
non
fuerit
examinatus,
quo
testatior
esset
fides
sui
ministerii.
Caeterum
quaedam
recenset,
quae
perpetuo
requiruntur
ab
omnibus
Christi
servis:
cuiusmodi
sunt
labores,
sinceritas,
scientia,
vigiliae,
mansuetudo,
caritas,
sermo
veritatis,
spiritus,
potentia
Dei,
arma
iustitiae.
Alia
autem,
quorum
necessitas
non
est
perpetua.
Neque
enim
ut
sit
quispiam
servus
Christi,
necesse
erit,
plagis
et
carceribus
fuisse
exploratum.
Poterunt
igitur
interdum
ab
optimis
haec
abesse.
Omnium
tamen
est,
ita
esse
animis
affectos,
ut
si
Domino
placuerit,
plagis
etiam
et
carceribus
cum
Paulo
se
probandos
offerant.
Patientia
est
moderatio
animi
in
rebus
adversis,
quae
est
perpetua
virtus
boni
ministri.
Afflictiones
latius
patent
quam
n
e
c
e
s
s
i
t
a
t
e
s
:
siquidem
necessitatis
nomine
hic
inopiam
accipio.
Haec
porro
multis
ministris
est
communis,
quod
pauci
sunt
qui
non
egeant:
non
tamen
omnibus.
Cur
enim
obstarent
mediocres
divitiae
ne
Christi
servus
habeatur,
qui
alioqui
pius
est,
recto
animo,
honesta
vita,
aliisque
virtutibus
excellit?
Quemadmodum
qui
pauper
est,
non
ideo
protinus
bonus
est
minister:
ita
qui
dives
est,
non
propterea
est
repudiandus.
Imo
alibi
(Philip.
4,
12)
non
minus
gloriatur
Paulus
quod
noverit
abundare
quam
quod
noverit
esurire.
Ergo
adhibenda
est
illa
distinctio,
quam
dixi,
inter
temporales
et
perpetuas
laudes.
5.
In
seditionibus.
Quo
placidius
erat
ac
mansuetius
Pauli
ingenium,
eo
maior
virtus,
stare
intrepidum
adversus
seditiones.
Atque
id
etiam
sibi
|