5:77
LIBER
I.
CAPUT
IX.
vent,
quem
in
senatoribus
recensendis
praetereunt;
et
pater
in
iure
dicitur
filium
praeterire
haeredem,
quem
in
loco
haeredum
non
habet.
Cicero
in
oratione
pro
Plancio
subinde
repetit,
sed
unum
tantum
exemplum
subiiciemus.
Nunc
tantum
disputo
de
iure
populi,
qui
potest
et
solet
nonnunquam
dignos
praeterire:
nec
si
a
populo
praeteritus
est
quem
non
oportuit,
^
a
iudicibus
condemnandus
est,
qui
praeteritus
non
est.
Livius
libro
IV.:
Principes
plebis
ea
comitia
malebant,
quibus
non
haberetur
ratio
sui,
quam
ut
indigni
praeterirentur.
Non
praestas
fidem]
Quod
vulgo
dicitur,
acquitare
se
de
suo
promisso.
Cicero
Epist.
lib.
L:
Ut
si
rex
amicis
tuis
qui
per
provinciam
imperii
tui
pecunias
ei
credidissent,
fidem
suam
praestitisset,
auxiliis
quum
adiuvares.
Idem
libro
V.
:
Quancunque
fidem
dederis,
praestabo.
G-raeci
dicunt
ἐγγυᾶσθαι,
ut
docet
Budaeus
in
annotationibus.
M
quum
defixum
videret]
Vultu
demisso
terram
spectantem,
sive
id
veiecundia
faceret,
sive
timore
poenae
stupidus
et
attonitus.
Eo
enim
compulsus
erat,
ut
iam
non
posset
dissimulare
facinus.
Nam,
ut
ait
Iuvenalis
satyra
nona:
Deprendas
animi
tormenta
latentis
in
aegro
Pectore,
deprendas
et
gaudia,
sumit
utramque
Inde
habitum
facies.
[pag.
68]
JEx
conscientia
tacentem]
Non
purgare
se,
non
diluere
obiecta,
et
accusationem
silentio
excipere,
confitentis
est.
Unde
illud
inter
iurisconsultos
vulgare:
Qui
tacet,
consentire
videtur.
Reo
enim
causam
deserente,
accusator
obtinet.
Male
cum
republica
agitur]
Qui
domi
suae
praeesse
nequit,
is
ne
ad
publica
munera
adspiret.
Oeconomica
enim,
umbra
quaedam
est
et
imago
politicae,
ut
ait
Aristoteles.
In
familia
enim
uxor,
liberi,
servi,
liberti,
faciunt
parvam
reipublicae
speciem.
Paterfamilias
regis
loco
est:
qui
si
est
imperitus
et
minime
idoneus,
quorsum
affectat
maiora?
Hoc
volunt
verba
Aeschinis
contra
Ctesiphontem:
Qui
filios
odit,
et
malus
est
pater,
nunquam
bonus
gubernator
populi
esse
potest:
nec
qui
privatim
est
malus,
unquam
bonus
publice
esse
potest.
Cedo,
si
spes
tuas]
Hoc
dictum
per
rhetoricam
permissionem
accipio.
Haec
etiam
sententia
aliud
rhetoricum
schema
complectitur,
quod
dicitur
communicatio,
habetque
usum
maxime
in
coniecturis
quum
adversarium
consulimus.
Paulusne
te,
et
Fabius
Maximus"]
Antiquae
et
insignis
apud
Romanos
nobilitatis
familiae
fuerunt.
Nam
Paulos
satis
superque
illustravit
L.
Paulus,
qui
consul
apud
Cannas
occidit,
et
Fabios
non
solum
ille
Maximus,
sed
trecenti
quoque
illi
qui
omnes
ad
unum
animas
reipublicae
dependerunt;
Cossos,
Cossus
ipse
qui
Larte
Tolumnio
occiso
opima
spolia
Iovi
Feretrio
retulit;
Servilios
vero
Servilius
Hala,
qui
Sp.
Melium
regnum
affectantem
|