40:77
77
IN
EZECHIELIS
PROPH.
CAP.
III.
78
rore,
quum
videret
se
praeconem
vindictae
Dei
constitui.
Sed
alibi
vidimus
servos
Dei
fuisse
duplici
affectu
praeditos.
Sic
enim
fuerunt
rigidi
et
asperi
quoties
opus
erat,
ut
tamen
condolescerent
misero
populo.
Sed
dolor
ille
non
obstitit
quominus
fortiter
pergerent
in
cursu
vocationis
suae.
Secundum
hanc
rationem
nunc
dicit
Ezechiel
volumen
sibi
fuisse
dulce,
quia
acquievit
Dei
mandatis:
et
quanquam
miserebatur
populi
sui,
agnovit
tamen
fieri
aliter
non
posse,
et
subscripsit
iusto
Dei
iudicio.
Itaque
per
nomen
dulcedinis
nihil
aliud
significat
quam
approbationem,
quod
scilicet
amplexus
sit
iniunctum
sibi
munus,
et
sic
paruerit
Deo,
ut
oblivisceretur
omnis
tristitiae,
quae
in
libro
continebatur:
quia
scilicet
iustitia
Dei
praevaluit,
et
quodammodo
exstinxit
nimiam
humanitatem,
quae
alioqui
poterat
ipsum
morari.
Sic
etiam
loquitur
Ieremias
cap.
15.
Dicit
inventos
fuisse
sermones
Dei
et
factos
sibi
in
gaudium
et
laetitiam
cordis.
Vidimus
autem
ipsum
fuisse
non
modo
anxium,
sed
valde
tristem,
quum
reputaret
instare
populo
ultimum
interitum.
Sed
quemadmodum
iam
dixi,
non
male
haec
duo
simul
conveniunt,
nempe
quod
prophetae
cupiant
populum
esse
salvum,
et
quantum
in
se
est
impendant
operam
curandae
eius
saluti:
interea
polleant
firma
constantia,
et
non
dubitent
ubi
ita
necesse
est,
damnare
populum,
et
proferre
minas
Dei,
quae
illis
iniunctae
sunt:
imo
paulo
post
Ieremias
dicit
se
repletum
fuisse
iracundia.
Inventi
sunt,
inquit,
sermones
tui,
et
comedi
eos,
et
mihi
hoc
cessit
in
gaudium
et
laetitiam
cordis:
quia
invocatum
est,
inquit,
nomen
tuum
super
me,
Iehovah
Deus
exercituum:
hoc
est
quia
instructus
fui
spiritus
tui
virtute,
et
sicuti
vocatus
sum
ad
hoc
munus,
ita
etiam
porrexisti
mihi
manum,
ut
bona
fide
et
constanter
possem
exsequi
quod
praeceperas:
ideo
sermones
tui
fuerunt
mihi
oblectamento.
Postea
adiungit,
neque
enim
sedi
in
concilio
derisorum,
neque
exsultavi,
nempe
iugi
excutiendi
causa.
Quandoquidem
enim
sensi
tibi
esse
parendum,
et
fui
quasi
constrictus,
ideo
non
sedi
cum
derisoribus:
sed
solus
sedi,
inquit,
quia
indignatione
replevisti
me.
Nunc
ergo
videmus
in
uno
homine
fuisse
duos
affectus
valde
diversos
et
in
speciem
contrarios,
quod
indignatione
fuerit
repletus,
et
tamen
laetitiam
conceperit
ex
sermonibus
Dei.
Nunc
addit
Ezechiel,
4.
Et
dixit
mihij
Fili
hominis,
vade
(ingredere)
ad
domum
Israel,
et
loquere
ad
eos
in
sermonibus
meis:
5.
Quia
non
ad
populum
profundos
(hoc
est
profundum)
labiis
(quia
est
nomen
collectivum,
ideo
mutatur
numerus,
ad
populum
profundum
labio,
ad
verbum)
et
gravem
lingua,
tu
missus
es
ad
domum
Israel.
|