9:76
Cur
enim
mecum
rixetur
Westphalus,
uno
hoc
verbulo
retectum
ac
patefactum
est:
quia
pro
fratribns
non
agnoscit,
nisi
qui
ad
vorandum
Christum
os
et
ventrem
afferunt.
Non
nego
equidem
quin
se
defraudent
usu
coenae
qui
ex
communione
auferunt
substantiam
carnis
et
sanguinis
vivifici.
Tantum
excipio,
perperam
in
nos
coniici
quod
sibi
ex
proprio
cerebro
comminiscitur
Westphalus:
quia
etsi
non
detrahimus
e
coelo
corporis
Christi
substantiam,
ut
nos
vivificet,
multum
tamen
abest,
quin
eam
excludamus
a
coena,
qui
vitam
ex
ea
in
nos
defluere
testamur.
Tertium
caput
est,
veram
praesentiam
corporis
[pag.
69]
et
sanguinis
a
me
negari,
dum
Christi
absentiam
secundum
corpus
induco.
Dabunt
veniam
lectores,
si
ad
refutandum
hominis
garritum
eadem
saepius
iterare
cogar.
Quomodo
non
impediat
locorum
distantia,
quo
minus
adsit
Christus
suis
in
coena,
ante
disserui.
Principium
illud
semper
teneo,
ut
Christo
potiamur,
in
coelo
quaerendum
esse,
non
solum
ne
quid
de
eo
terrenum
imaginemur,
sed
quia
corpus
in
quo
redemptor
apparuit
mundo,
et
quod
semel
in
sacrificium
obtulit,
nunc
coelo
contineri
oportet,
ut
Petrus
testatur.
Spiritus
autem
sui
virtute
divinaque
sua
essentia
non
modo
coelum
et
terram
implere
fateor,
sed
etiam
mirabiliter
nos
sibi
coagmentare
in
unum
corpus,
ut
caro
illa,
quamvis
in
coelo
maneat,
nobis
alimentum
sit.
Ita
Christum
corpore
absentem
doceo
nihilominus
non
tantum
divina
sua
virtute,
quae
ubique
diffusa
est,
nobis
adesse,
sed
etiam
facere
ut
nobis
vivifica
sit
sua
caro.
Nam
quum
arcana
spiritus
sui
gratia
ad
nos
penetret,
non
necesse
est,
ut
alibi
diximus,
ipsum
corpore
descendere.
Reclamat
hic
Westphalus,
me
spiritus
praesentiam
opponere
carnis
praesentiae
:
sed
quatenus
id
faciam
[pag.
70]
ex
eodem
loco
clare
patere
malevolentia
excaecatus
non
inspicit.
Neque
enim
simpliciter
spiritu
suo
Christum
in
nobis
habitare
trado
sed
ita
nos
ad
se
attollere,
ut
vivificum
carnis
suae
vigorem
in
nos
transfundat.
An
non
hic
asseritur
praesentiae
species,
ut
vitam
hauriant
animae
nostrae
a
carne
Christi,
quamvis
illa
locorum
spatiis
procul
a
nobis
dissita
sit?
Westphalo
intolerabilis
est
loquutio,
Christum
in
coelo
totum
manentem
sua
ad
nos
virtute
descendere,
quia
credat
ecclesia,
ubicunque
coena
peragitur,
praesens
esse
eius
corpus:
modo
praesentiae
modum
quem
exposui
amplectatur,
non
dissentio.
Si
vero
Christum,
ut
Numa
Pompilius
suum
Iovem,
e
coelo
elicere
velit,
ipse
sibi
est
ecclesia.
Nam
quod
fatetur
non
versari
nunc
Christum
in
terra,
sicut
suae
dispensationis
tempore,
quorsum
pertinet,
nisi
ut
invisibilis
adhuc
in
terra
habitare
fingatur
?
Scriptura
quum
de
Christi
ascensu
loquitur,
simul
inde
venturum
pronunciat.
Si
nunc
secundum
corpus
occupat
totum
mundum,
quid
aliud
vel
fuit
ascensus
|