45:76  e  coelo  demissa  Christum  crucifixum  nos  amplecti  iubet,  et  signa  proponit  in  terrenis  ac  caducis  elementis,  quae  nos  in  gloriam  beatae  immortalitatis  extollant.  Ita  spiritualem  iustitiam  nobis  pollicitus,  pauxillum  aquae  nobis  ante  oculos  ponit,  aeternam  animae  vitam  exiguo  panis  et  vini  gustu  obsignat.  Quodsi  pastores  minime  offendit  stabulum,  quominus  et  salutem  petant  a  Christo,  et  eius  adhuc  infantis  imperio  se  submittant,  nullum  quantumvis  contemptibile  signum  obscurare  apud  nos  eius  gloriam  debet,  quin  saltem,  ex  quo  ipse  in  coelum  adscendit,  et  sedet  ad  patris  dexteram,  humiliter  eum  adoremus.  13.  Subito  affuit  multitudo.  Tametsi  in  angelo  uno  exhibitum  fuerat  specimen  divini  fulgoris,  voluit  tamen  Deus  filium  suum  splendidius  ornare:  neque  id  in  nostram  minus  quam  in  pastorum  confirmationem.  Apud  homines  duorum  vel  trium  testium  fides  ad  tollendam  dubitationem  sufficit,  atqui  coelestis  exercitus  uno  consensu  et  una  voce  testimonium  reddit  filio  Dei.  Quantae  igitur  pervicaciae  foret,  communi  angelorum  elogio,  quo  celebratur  nostra  in  Christo  salus,  non  succinere?  Unde  colligimus,  quam  detestabilis  Deo  sit  incredulitas,  quae  suavem  hanc  coeli  et  terrae  harmoniam  turbat.  Rursum,  pius  quam  belluini  stuporis  convincimur,  nisi  et  fidem  et  studium  laudandi  Dei  in  nobis  accendit  canticum,  quod  uno  concentu  modulati  sunt  angeli,  ut  verba  nobis  praeirent.  Adde,  quod  hoc  coelestis  melodiae  exemplo  fidei  unitatem  commendare  nobis  voluit  Dominus,  et  ad  laudes  suas  consensu  uno  in  terra  canendas  hortari.  14.  Gloria  in  altissimis.  Incipiunt  angeli  a  gratiarum  actione  vel  a  Dei  laudibus,  quia  et  scriptura  passim  in  hunc  finem  nos  a  morte  redemptos  fuisse  admonet,  ut  tam  lingua  quam  operibus  nostram  erga  Deum  gratitudinem  testemur.  Meminerimus  ergo  finalem  hanc  fuisse  causam,  cur  Deus  nos  sibi  reconciliaret  per  filium  unigenitum,  ut  patefactis  gratiae  suae  et  immensae  misericordiae  divitiis  illustraret  nomen  suum.  Et  hodie  quantum  quisque  nostrum  animatur  ex  gratiae  notitia  ad  celebrandam  Dei  gloriam,  tantum  in  fide  Christi  profecit.  Imo  quoties  fit  mentio  salutis  nostrae,  sciendum  est,  nos  quasi  dato  signo  ad  gratiarum  actionem  et  Dei  laudes  incitari.  In  terra  pax.  Haec  magis  recepta  lectio  est,  ut  deinde  sequatur  tertium  membrum,  In  hominibus  bona  voluntas.  Quanquam  autem  ad  summam  rei  non  multum  interest,  utrumvis  legas,  videtur  tamen  diversus  contextus  melius  congruere,  quia  minime  dubium  est,  quin  duo  haec  membra  inter  se  respondeant:  Gloria  in  altissimis  Deo,  et  in  terra  pax.  Atqui  nisi  homines  Deo  opponas,  non  constabit  plena  antithesis.  Forte  interpretes  fefellit  praepositio  ev,  quia  obscurus  erat  verborum  sensus,