20:75  75  EPISTOLA  3986  76  plicat,  proprie  regnare  dicitur  in  eius  persona.  Unde  sequitur,  ipsum  quodammodo  esse  ubique,  quia  loco  includi  non  potest  qui  omnes  coeli  et  terrae  partes  fovet  ac  tuetur,  omniaque  sursum  et  deorsum  suo  imperio  moderatur  ac  temperat.  Dum  nunc  Christum  nomino  totam  unigeniti  filii  personam  complector,  ut  est  in  carne  manifestatus.  Ipse,  inquam,  Deus  et  homo  ubique  est  imperio  virtuteque  incomprehensibili  et  infinita  gloria:  sicuti  claris  effectis  eius  praesentiam  experiuntur  fideles.  Neque  vero  abs  re  praedicat  Paulus  (Eph.  3,  17)  eum  in  nobis  habitare.  Verum  quod  de  immensitate  virtutis  dicitur,  quae  in  donis  spiritualibus,  invicto  auxilio  totaque  nostra  salute  apparet,  ad  essentiam  carnis  torquere  minime  consentaneum  est.  Utinam  saltem  multis,  qui  parum  considerate  nobis  succensent,  in  mentem  veniret  dictum  in  scholis  papalibus  tritum  ac  celebre:  Christus  ubique  totus  est,  sed  non  totum!  (Lib.  3  Sentent,  dist.  22)  Repudient  licet,  quia  barbaries  Petri  Lombardi  non  arridet  teneris  ac  delicatis  eorum  auribus:  quod  tamen  scite  dictum  est,  a  quocunque  manaverit,  libenter  amplector.  Sed  miror  unde  istae  lautitiae,  quum  Westphalo  eiusque  similibus  arrideat  Berengarii  palinodia,  Christi  corpus  dentibus  atteri  et  in  ventrem  deglutiri,  cur  distinctio  sobria  fastidio  sit,  Christum  mediatorem  esse  ubique  integrum,  sed  non  carnis  respectu  quae  finibus  suis  continetur,  quum  infinita  sit  eius  potentia  et  operatio  in  terra  non  minus  quam  in  coelo  sentiatur.  Duae  sunt  usitatae  voces,  unio  et  unitas:  quarum  prior  ad  naturas  duas  refertur,  altera  soli  personae  convenit.  Unitatem  carnis  et  deitatis  asserere  eos  quoque,  nisi  fallor,  puderet  qui  tamen  in  hanc  absurditatem  imprudenter  se  coniiciunt:  quia  nisi  differat  suaque  proprietate  distinguatur  caro  ab  essentia  divina,  confusa  permixtione  in  unum  coalescent.  Quod  cavillando  facete  interrogant,  qua  in  plaga  coeli  empyrei  sedeat  Christus,  fruantur  sane  bellis  istis  speculationibus.  Ego  quum  ex  spiritu  sancto  didicerim  eum  esse  supra  omnes  coelos  (Eph.  4,  10),  ex  communi  scripturae  usu  coelum  nomino  quidquid  extra  mundum  est:  ideoque  mihi  sufficit,  dum  quaerendus  est  Christus,  tollendas  esse  sursum  mentes,  ne  si  in  terra  subsidant  crassis  superstitionibus  implicentur.  Haec  est  totius  controversiae  summa  quam  nimis  pertinaciter  exagitant  praecipui  adversae  partis  duces.  Nisi  forte  alteruni  caput  addere  libeat,  quod  contendunt  impios  non'  minus  fieri  participes  carnis  et  sanguinis  Christi  quam  optimos  Dei  cultores.  Ac  nos  quidem  fatemur  peraeque  utrisque  offerri,  et  qualecunque  sit  hominum  discrimen,  Deum  tamen  semper  manere  similem  sui  :  ideoque  eorum  qui  se  perperam  ingerunt  vitio  nihil  decedere  ex  sacramenti  natura.  Indignis  ergo  quum  det  Christus  corpus  suum,  tantum  de  receptione