9:74  quam  sentire  vel  loqui  quam  quod  in  cruce  ad  expianda  mundi  peccata  oblatum  in  coelos  receptum  est.  Corpus  illud  si  Westphalus  spirituale  esse  alimentum  sine  stomacho  audire  non  sustinet,  quis  de  eo  placando  laboret?  Respondet,  fallaciter  id  praesentiae  et  sumptioni  veri  corporis  opponi.  Ego  autem  excipio,  nisi  astute  fucum  faciat,  turpiter  ipsum  hallucinari,  quia  non  de  sumptione,  sed  tantum  de  sumptionis  modo  nobis  controversia  est.  Praesentiam  corporis  nullam  concipit,  nisi  ubique  diffusum  sub  pane  delitescat:  nisi  idem  corpus  deglutiant  fideles,  privari  eius  manducatione  putat.  Nos  vero  Christum  [pag.  64]  monemus  fide  quaerendum  esse,  ut  praesentem  se  exhibeat,  et  manducationis  rationem  hanc  tradimus,  nt  vim  carnis  suae  vivificam  spiritus  sui  gratia  in  nos  transfundat.  Hoc  non  est  ad  carnis  sensum  exigere  fidei  mysteria,  vel  ea  physicis  rationibus  metiri,  ut  falso  Westphalus  obtendit,  sed  fidei  regulae  conformare  sacrum  coenae  mysterium.  Excipit  Westphalus  spiritualiter  agi,  quidquid  fit  secundum  verbum  Dei  et  fidem,  nec  interea  considerat  ipso  Dei  verbo  nobis  praescribi,  qualiter  nos  in  spiritualibus  mysterii≫  gerere  deceat.  Mandatum  olim  patribus  fuit,  ut  se  prosternerent  coram  arca  foederis,  illicque  Deum  adorarent.  Quaero  an  satis  fuerit  verbum  illud  arripere  ut  nullum  esset  adorationis  discrimen?  Certe  crassis  et  brutis  hominibus  in  superstitionis  praetextum  iactare  promptum  erat,  quia  parebant  legis  praecepto,  spiritualiter  se  Deum  colere.  Atqui  parata  servis  Dei  exceptio  fuit,  praepostere  et  sine  delectu  verbum  Dei  torquendo,  carnaliter  eos  sapere  et  agere.  Quare  Westphalus,  ut  spiritualem  se  probet,  in  suo  sensu  insistere  desinat,  quo  ubi  fascinatus  est  quispiam,  ad  fidem  nunquam  [pag.  65]  accedet.  Cui  ergo  persuadebit  nos  carnaliter  sacram  coenam  tractare,  quia  contra  verbum  et  fidem  scripturas  torquemus?  Fateor  si  ei  concessum  esset,  panem  esse  Christi  corpus,  non  symbolum,  a  fide  aberrare,  qui  sub  panis  symbolo  corpus  repraesentari  dicunt.  Sed  ut  nobis  verbum  eripiat,  pietatis  rudimenta  importune  convellit.  Quidquid  de  spirituali  manducatione  concionamur,  ad  crimen  nostrum  gravandum  facere  dicit:  quia  secundum  eum,  miseros  Christi  pusillos  turpiter  ludificat.  Haec  nostra  definitio  est,  spiritualiter  a  nobis  manducari  Christi  carnem,  quia  non  aliter  animas  vivificat,  quam  pane  vegetatur  corpus:  tantum  a  nobis  excluditur  substantiae  transfusio.  Westphalo  non  aliter  caro  vivifica  est,  quam  si  eius  substantia  voretur.  Hoc  crimen  est  nostrum,  obviis  ulnis  tale  monstrum  non  amplecti.  Secundum  caput  est,  praesentiam  et  sumptionem  corporis  et  sanguinis  in  spirituali  Christi  fruitione  a  me  constitui,  ut  edere  carnem  et  bibere  sanguinem  nihil  aliud  sit,  quam  credere  in  Christum.  Atqui  ubique  resonant  scripta  mea,  differre