8:74
permissum
est.
Ab
homine
mortali
eripi
hoc
Dei
beneficium,
tolerabile
non
esse
dicimus.
Nunc
ad
primum
Dei
institutum
accessit
maior
ex
carnis
incontinentia
necessitas.
Neque
enim
frustra
spiritus
hoc
remedium
per
os
Pauli
fugiendae
scortationi
praescribit,
ut
quisque
uxorem
suam
habeat,
et
unaquaeque
etiam
mulier
proprium
maritum
(1
Cor
7,
2).
Non
frustra
Christus
et
idem
Paulus
admonent,
non
esse
omnes
ad
vitam
caelibem
aptos
et
idoneos
(Matth.
19,
l
l
)
.
Atque
utinam
in
hac
degenere
natura
minus
notus
esset
incontinentiae
morbus.
Huic
vitio
ut
Deus
opem
ferret,
non
modo
coniugium
instituit,
in
quo
vir
licite
habitet
cum
femina,
sed
ad
legitimum
eius
usum
omnes
qui
a
carne
sua
uruntur
clara
^oce
invitat.
Hoc
beneficio
apostoli,
martyres,
1)
et
alii
ex
sanctis
praestantissimi
usi
sunt.
Exorta
repente
caelibatus
admiratio,
ut
vilesceret
coniugii
honor
ac
dignitas,
effecit.
Fuit
tamen
ad
tempus
voluntaria
coniugii
abstinentia,
donec
[pag.
96]
tyrannidi
superstitio
ianuam
aperuit.
Sacerdotes
itaque
a
coniugali
vita
prohibiti.
Tandem
ad
diaconos
serpsit
interdictum.
Iurisiurandi
vinculo
monachi
et
moniales
impliciti
concessum
a
Deo
ius
sibi
abdicabant.
Hinc
solos
caelibes
Deo
sacros
censere
mundum
coepit.
Acer
usque
grassatus
est
furor,
ut
vitam
coniugalem,
velut
profanam,
non
levi
ignominia
notarent.
Primum,
etiam&i
prospere
in
speciem
cessisset
eiusmodi
mutatio,
ex
diabolica
tamen
audacia
manasse
dicimus.
Verum,
quo
sanctior
est
virtus
castitas,
eo
sceleratior
et
magis
detestabilis
est
coactus
iste
caelibatus,
quem
omni
foeditatis
spurcitiaeque
genere
refertum
esse
constat.
Ut
angelis
similis
videatur
quisquis
abhorret
a
nuptiis,
virginitatem
papistae
miris
encomiis
extollunt.
Quasi
vero
extra
coniugii
statum,
nihil
nisi
pudicum
et
virginale
esse
evicerint.
Atqui,
in
hoc
tantum
videntur2)
lectos
propriis
uxoribus
vacuos
habere,
ut
alienis
polluendis
ipsi
incubent.
Quis
enim
vulgare
inter
eos
proverbium
esse
nescit,
quando
a
communi
ducendae
uxoris
iure
arcetur
monachus
vel
sacerdos,
ius
fasque
esse,
ut
alia
sibi
ratione
prospiciat?
Ac
ne
suis
partibus
desint,
strenue
fere
omnes
in
hoc
venationis
genus
incumbunt.
Nulla
lenociniis
aptior
tendicula,
quam
confessio,
qua
non
modo
sibi
obnoxias
reddunt
conscias
probri
alicuius
mulieres,
sed
alii
aliis
assignant.
Itaque
huc
ventum
est,
ut
qui
domesticis
scortis
contenti
sunt,
casti
et
temperantes
inter
alios
censeantur.
Arcanas
obscoenitates
et
nefanda
stupra
omitto.
Ac
ne
haec
quidem,
quamvis
vulgo
nota,
attingerem,
nisi
quod
obiter
commonefieri
lectores
necesse
est,
quam
ingenue
faciant
doctrinae
nostrae
1)
Add.
les
Prophetes.
2)
Add.
ces
iolis
puceaux.
|