50:74
supra
attigimus,
tunc
nobis
Deum
esse
propitiuni,
quum
pro
iustis
agnoscit.
Perinde
enim
valent
haec
duo,
esse
nos
Deo
acceptos
et
iustos
ab
ipso
reputari.
Peccatum
non
nosse
est
expertem
esse
peccati.
Christum
ergo,
quum
a
peccato
ipse
immunis
esset,
pro
nobis
peccatum
fuisse
factum
dicit.
Tritum
est
illud,
peccatum
vocari
hostiam
peccati
expiatricem
:
qua
ratione
Latini
etiam
piaculum
dicunt.
Et
hanc
phrasim
hoc
loco
et
alibi
ab
Hebraeis
mutuatus
est
Paulus,
quibus
Qt^K
tam
piaculare
est
sacrificium,
quam
delictum
vel
crimen.
Verum
tam
significatio
huius
vocis,
quam
tota
sententia
melius
intelligetur
ex
comparatione
utriusque
antitheti.
Peccatum
hic
iustitiae
opponitur,
quum
docet
Paulus
nos
iustitiam
Dei
esse
factos,
eo
quod
Christus
factus
sit
peccatum.
Iustitia
hic
non
pro
qualitate
aut
habitu,
sed
pro
imputatione
accipitur,
eo
quod
accepta
nobis
fertur
Christi
iustitia.
Quid
e
converso
peccatum?
reatus,
quo
in
Dei
iudicio
obstringimur.
Sicuti
autem
in
victimam
reiiciebatur
olim
maledictio
hominis
:
ita
Christi
damnatio
nostra
absolutio
fuit,
ac
livore
eius
sanati
sumus.
Iustitia
Dei
in
ipso.
Primum
iustitia
Dei
capitur,
non
pro
ea,
quae
a
Deo
nobis
donetur,
sed
quae
sit
illi
probata.
Quemadmodum
Iohannis
12,
43.
Gloria
Dei
vocatur,
quae
locum
habet
apud
ipsum
:
gloria
hominum
pro
vana
mundi
existimatione.
Et
Rom.
3,
7,
quum
dicit
nos
destitui
gloria
Dei,
intelligit
nihil
in
nobis
esse,
quo
gloriemur
apud
Deum.
Nam
hominibus
iustum
apparere
non
adeo
difficile
est:
sed
est
fallax
iustitiae
umbra,
quae
tandem
exitii
causa
est.
Ergo
sola
demum
iustitia
vera,
quae
Deo
accepta
est.
Nunc
ad
antithesin
redeamus
iustitiae
et
peccati.
Quomodo
iusti
coram
Deo
sumus
?
qualiter
scilicet
Christus
fuit
peccator.
Personam
enim
nostram
quodammodo
suscepit,
ut
reus
nostro
nomine
fieret,
et
tanquam
peccator
iudicaretur,
non
propriis,
sed
alienis
delictis,
quum
purus
foret
ipse
et
immunis
ab
omni
culpa,
poenamque
subiret
nobis
non
sibi
debitam.
Ita
scilicet
nunc
iusti
sumus
in
ipso
:
non
quia
operibus
propriis
satisfaciamus
iudicio
Dei,
sed
quoniam
censemur
Christi
iustitia,
quam
fide
induimus
nt
nostra
fiat.
Ideo
particulam
sv
retinere
malui
quam
eius
loco
vertere
per.
Melius
enim
quadrat
menti
Paulinae
illa
significatio.
CAPUT
vi.
1.
Nos
vero
adiuvantes
etiam
obsecramus,
ne
frustra
gratiam
Dei
receperitis.
2.
Dicit
enim:
Tempore
accepto
exaudivi
te,
et
in
die
salutis
auxiliatus
sum
tibi.
Ecce,
nunc
tempus
acceptum
:
ecce
nunc
dies
salutis:
3.
nullam
dantes
ulla
in
re
offensionem,
ut
ne
vituperetur
ministerium:
4.
sed
in
omnibus
com-
|