39:74
fuisset
misera
ecclesiae
dissipatio
sine
capite,
et
sine
mediatore.
Interea
non
dubium
est,
quin
alludat
Ieremias
ad
locum
Mosis
quem
citavimus:
et
ita
rursus
castigat
populi
incredulitatem,
quia
non
poterant
dubitare
de
ecclesiae
restitutione,
quin
Deum
arguerent
mendacii,
ac
si
verba
dedisset
Abrahae,
quum
diceret,
Numera
stellas
coeli
si
potes,
et
arenas
maris,
sic
erit
semen
tuum.
Ostendit
igitur
Deum
fore
veracem
in
illa
promissione,
ut
scilicet
multiplicet
ecclesiam
suam
instar
stellarum
coeli
et
arenae
maris.
Sequitur,
23.
Et
fuit
sermo
Iehovae
ad
Ieremiam,
dicendo,
24.
Annon
vidisti
quomodo
populus
hic
loquantur?
dicendo,
Duas
familias
quas
elegit
Iehovah
in
ipsis,
reprobavit
eas
(sed
abundat
particula
uro,
deinde
copula
etiam
supervacua
est,
nisi
vertatur
in
adverbium
temporis
nunc:
nunc
ergo
abiecit
eas)
et
populum
meum
spreverunt,
ut
non
sit
amplius
gens
in
conspectu
ipsorum
(hoc
est,
ipsorum
iudicio).
Causam
nunc
assignat
cur
tam
prolixe
disseruerit
de
liberatione
populi,
et
perpetua
conservatione,
quoniam
scilicet
vix
apud
incredulos
poterat
locum
habere
Dei
benedictio.
Porro
non
tantum
admonet
prophetam
suum
Deus
cur
ipsum
toties
iterare
rem
unam
iubeat,
sed
loquitur
etiam
ipsius
populi
respectu,
ut
sciant
repetitionem
hanc
non
esse
supervacuam,
quia
necesse
erat
luctari
cum
obstinata
eorum
pravitate.
Sic
enim
occupaverant
suos
animos
et
sensus
desperatione,
ut
reiicerent
omnes
Dei
promissiones,
nec
locum
darent
fiduciae
aut
spei.
Sunt
quidam
qui
hoc
exponant
de
Chaldaeis,
apud
quos
contemptibilis
erat
populus:
sed
frigida
est
illa
interpretatio.
Mihi
igitur
dubium
non
est,
quin
hic
Deus
cum
Israelitis
expostulet,
quod
scilicet
sibi
ipsi
spem
liberationis
eriperent.
Neque
enim
sic
loquutus
esset
Ieremias
de
Chaldaeis
,
annon
vidisti
populum
hunc
?
Compellat
Ieremiam,
quia
non
migraverat
ex
urbe.
Ergo
ostendit,
quemadmodum
nuper
attigi,
necessariam
esse
causam,
cur
toties
confirmet
quod
satis
aperte
semel
dictum
fuerat
de
populi
reditu.
Annon
vidisti,
inquit,
quomodo
populus
iste
loquatur,
dicendo,
Iehovah
nunc
repudiat
duas
familias
quas
elegerat,
nempe
regnum
Israel
et
regnum
Iehudah.
Hoc
quidem
erat
accidentale,
quod
populus
divisus
fuerat
in
duas
partes.
Oportuit
enim
unam
esse
gentem.
Sed
tametsi
defectione
decem
tribuum
contigerat
ut
corpus
populi
distractum
esset.
Propheta
ex
recepto
iam
usu
dicit
duas
familias
esse
electas.
Electio
quidem
Dei
erat
alia,
nempe
ut
unicum
esset
Abrahae
semen.
Quemadmodum
enim
unum
est
caput,
ita
etiam
unum
corpus
esse
oportet.
Sed
Deus
non
abiecerat
prorsus
decem
tribus,
|