45:73  73  LOC.  II.  74  tatos.  Non  erat  tam  stupidus  Ioseph,  quin  sollicitus  esset  de  partu  uxoris:  quare  libenter  hanc  necessitatem  vitasset.  Sed  quia  non  potest,  coactus  cedit  seque  Deo  commendat.  Interea  videmus,  quale  vitae  exordium  fuerit  Dei  filio,  et  quibus  exceptus  sit  incunabulis.  Talis  autem  illi  fuit  nascendi  conditio,  quia  in  hunc  finem  carnem  nostram  induerat,  ut  se  nostra  causa  exinaniret.  In  stabulum  ergo  reiectus  est  ac  locatus  in  praesepi,  negatusque  illi  est  hospitii  locus  inter  homines,  ut  coelum  nobis  non  modo  hospitii  iure,  sed  quasi  aeterna  patria  et  haereditas  pateret,  ac  nos  angeli  in  suum  contubernium  admitterent.  LUC.  II.  8.  Et  pastores  erant  in  regione  eadem  vigilantes,  et  excubantes  ad  custodiam  super  gregem  suum.  9.  Et  ecce  angelus  Domini  adstitit  illis:  et  gloria  Domini  circumfulsit  illos,  et  timuerunt  timore  magno.  10.  Et  dixit  eis  angelus,  Ne  timeatis:  ecce  enim  annuntio  vobis  gaudium  magnum,  quod  futurum  est  toti  populo,  l  l  .  Quia  hodie  vobis  natus  est  salvator,  qui  est  Christus  Dominus,  in  urbe  David.  12.  Et  hoc  vobis  signum:  invenietis  infantem  pannis  involutum,  positum  in  praesepi.  13.  Et  subito  affuit  cum  angeli  multitudo  militiae  coelestis,  laudantium  Deum,  et  dicentium,  14.  Gloria  in  altissimis  Deo,  et  in  terra  pax,  in  hominibus  beneplacitum.  8.  Et  pastores  erant.  Supervacuum  fuisset  Christum  nasci  in  Bethlehem,  nisi  hoc  innotuisset  mundo.  Modus  tamen,  quem  describit  Lucas,  videtur  hominum  iudicio  parum  consentaneus.  Primum  non  nisi  paucis  testibus  patefit  Christus,  et  quidem  inter  noctis  tenebras.  Deinde,  quum  Deus  ad  manum  multos  haberet  honore  vel  excellentia  praeditos  testes,  illis  posthabitis  solos  elegit  pastores,  contemptos  scilicet  homines  ac  nullius  pretii.  Hic  stultescat  carnis  ratio  et  prudentia  necesse  est,  ac  fateamur,  quod  stultum  est  Dei  superare  quidquid  est  aut  videtur  sapientiae  in  mundo  (1.  Cor.  1,  25).  Caeterum  haec  quoque  pars  exinanitionis  fuit,  non  per  quam  aliquid  decederet  Christi  gloriae,  sed  tantum  ut  ad  tempus  abscondita  iaceret.  Deinde  sicuti  Paulus  admonet,  contemptibile  esse  evangelium  secundum  carnem,  ut  fides  nostra  in  virtute  spiritus,  non  altis  sapientiae  humanae  verbis,  vel  aliquo  mundi  splendore  fundata  sit  (1.  Cor.  2,  4):  ita  hunc  incomparabilem  thesaurum  Deus  ab  initio  deposuit  in  vasis  fictilibus,  ut  fidei  nostrae  obsequium  melius  probaret.  Quare  si  cupimus  ad  Christum  venire,  ne  pigeat  nos  sequi,  quos  Dominus  ad  deiiciendam  mundi  superbiam  ex  pecudum  stercore  magistros  sumpsit.