5:72
Cinnam]
Quis
'iste
fuerit
Lucius
Cinna,
apud
alios
autores
non
reperio.
Primum
in
ea
opinione
fui,
eundem
esse
Cinnam,
qui
graviter
et
aspere
in
Caesarem
mortuum
apud
populum
concionatus
erat,
quia
videbatur
verisimile,
eum
qui
unus
semel
fuisset
ex
vindicibus
libertatis,
stetisse
in
proposito:
eaque
causa
fuisse
infensum
Augusto.
Sed
postea
animadverti
Cornelium
esse,
non
Lucium,
et
vocari
a
Seneca
adolescentem,
qui
foret
iustae
senectutis.
Forte
is
ipse
est,
cuius
tacito
nomine
meminit
Valerius
libro
nono
cap.
de
dictis
improbis
aut
factis
sceleratis.
Unus
ex
consciis
deferebat]
Index
proprie
dicitur,
ut
autor
est
Paedianus
in
divinationem,
qui
facinoris
cuius
est
conscius,
latebras
indicit,
impunitate
proposita.
Cuius
nominis
proprietatem
expressit
Seneca
per
periphrasim.
Videas
tamen
alicubi
non
observatam
a
probis
autoribus.
Curtius
libro
nono:
Bessus,
quanquam
erat
graeci
sermonis
ignarus,
tamen
stimulante
conscientia,
indicium
Patronem
detulisse
credebat.
Nam
ut
certum
est,
Patron
nunquam
consilium
inierat
cum
coniuratis,
nec
erat
proposita
impunitas.
Idem
libro
sexto:
Ille
Ceballino
in
armamentario
abscondito,
protinus
regi
corpus
forte
curanti,
quid
index
detulisset,
ostendit.
Quum
tamen
Ceballinus
non
esset
e
numero
coniuratorum,
et
detulisset
non
proposita
impunitate.
Nox
illi
inquieta
erat]
Ex
eorum
more
qui
res
magnas
animo
volvunt,
et
in
magnis
cogitationibus
[pag.
63]
suspensi
haerent.
Nam
ut
ait
Ovidius:
Conscia
curarum
nox
intempesta.
Unde
illud
apud
poetam:
Et
sub
noctem
cura
recursat.
Item:
Nec
placidam
membris
dat
cura
quietem.
In
quem
sensum
Aristophanes
eleganter
vocavit
OVGXOXOXOITOV
fjtfQifivqv:
Quum
cogitaret"]
Haec
illi
tum
obversabantur,
nobilitas
viri,
ob
quam
multo
favore,
multisque
opibus
polleret.
Integritas
vitae
et
morum,
hac
una
proditionis
exceptione.
Probitas,
quae
iniuria
damnatum
argueret.
Pompeii
cognatio,
quae
omnium
illi
populorum
gratiam
conciliaret,
ob
hominis
viventis
celebritatem,
et
mortui
gratam
memoriam.
Ita
suspensus
animi,
Cinnam
occideret
necne,
ambigebat.
Iam
unum
hominem]
Epiphonema,
seu
rei
narratae
acclamatio.
Cuius
generis
est
illud
Ciceronis:
Facere
enim
fortis
adolescens
periculose,
quam
perpeti
aliquid
turpiter
maluit.
Et
Vergilii:
Tantae
molis
erat
romanam
condere
gentem.
Quum
enarrasset
Octavianum
intendisse
insidias
vitae
consulis,
rempublicam
armis
pulsasse,
fuisse
civium
proscriptorem,
et
nunc
diu
de
morte
homi-
|