7:712  praeterito  verbo  Dei  considerare  sacramenta.  Hactenus  ergo  nos  idem  sapere  arbitror.  V.  Pulchre  dicis  crassi  esse,  externum  caeremoniae  usum  cum  interiore  spiritus  gratia  confundere.  Convenit  hic  utrique  peroptime.  Nobiscum  item  facit  Augustinus.  Nam  contra  Petiliani  literas  disputans  lib.  III.  cap.  49:  Nec  iam,  inquit,  baptisare  cessavit  Dominus,  sed  adhuc  id  agit,  non  ministerio  corporis,  sed  invisibili  opere  maiestatis  Neque  enim  apostolo  non  est  credendum  dicenti:  Christus  tradidit  semetipsum  pro  ecclesia  ut  eam  sanctificaret,  mundans  eam  lavacro  aquae  per  verbum.  Ecce  quia  Christus  sanctificat,  ecce  quia  Christus  ipse  lavacro  aquae  in  verbo,  ubi  minister  videtur  corporaliter  operari,  ipse  abluit,  ipse  mundat  Nemo  ergo  sibi  arroget  quod  Dei  est  Et  Tract,  in  Ioannem  quinto:  Aliud  est,  ait,  baptisare  per  ministerium,  aliud  baptisare  per  potestatem.  Baptisavit  ergo  Pcudus  tanquam  minister,  non  tanquam  ipsa  potestas:  baptisavit  autem  Dominus  tanquam  potestas.  Intendite:  et  potuit  hanc  potestatem  servis  dare,  et  noluit.  Et  reliqua.  Huc  pertinent  quae  leguntur  Tract,  in  Ioann.  26.  et  de  Civit  Dei  lib.  XXI.  cap.  25.  Vi.  Ego  ita  Dei  spiritum  per  se  nos  reddere  Christi  participes  libenter  concedo,  ut  sacramentis  inferiores  partes  suas  relinquam,  id  est,  ut  spiritus  habeat  vices  conferendi,  sacramenta  significandi,  repraesentandi,  obsignandi,  forisque  attestandi  Vii.  Scio  et  agnosco,  mi  Calvine,  quanta  tibi  a  Domino  data  sint  dona.  Illa  me  in  tui  rapuerunt  admirationem  et  amorem,  ac  propter  studia  illa  tua  et  beneficia  excellentia  ecclesiae  Dei  per  te  collata  te  laudo  et  magni  facio  merito.  Tuum  autem  fuerit  in  his  tibi  non  placere.  Domino  agamus  gratias:  illi  tribuamus  omnem  gloriam.  Cinis  et  umbra  sumus,  quod  in  nobis  quidem  est  Sed  sinamus  iam  illa.  Scio  te  haec  mea  boni  considturum.  Non  autem  soleo  sic  argumentari:  Deus  agit  solus,  ergo  cessant  instrumenta.  Sed  ita  potius  colligo:  Deus  agit  solus,  ergo  id  quod  Deus  agit  non  agunt  organa.  Instrumenta  interim  a  Deo  instituta  et  ordinata  non  cessant  sed  id  potius  faciunt  quod  ut  faciant  a  Deo  instituta  sunt,  adeoque  cooperantur  Deo,  non  illud  sibi  agendo  usurpantia  quod  Dei  est,  sed  illud  quod  sui  est  muneris  et  officii.  Deus  regenerat  homines,  Deus  exhibet  se  piis  fruendum,  Deus  sanctificat,  purificat,  vivificat,  alit,  iustificat  et  servat.  Haec  opera  Dei  non  usurpant  sibi  nec  faciunt  instrumenta,  et  faciunt  tamen  in  negotio  salutis  aliquid.  Non  enim  sunt  frustranea  aut  inutilia.  Id  autem  faciunt  quod  Deus  ipsa  voluit  facere.  Ministri  annunciant  salutem,  sacramenta  dona  Dei  repraesentant  et  obsignant.  Ac  ita  est  cooperarius