8:711
711
SERVETI
712
haec
confessio,
et
ab
errore
viae
conversio,
teste
Iacobo.
Ita
tu
lucrifacis
fratrem
tuum,
reducens
ovem,
quae
errabat
(Matth.
18)
et
ad
mortem
ruebat
Apoc.
3
et
Lucae
15:
ad
mortem
et
interitum
tendebat
fides
hominis,
in
ea
haesitatione
constitutis
et
conscientia
mala
ita
oppressi.
Haec
perspicua
sunt
intelligenti,
qua
ratione
homo
tendat
ad
mortem
et
in
eo
moriatur
fides,
ut
superius
iam
exposui.
Sicut
qui
ad
baptismum
veniunt,
confitentes
poenitent:
ita
et
qui
post
baptismum
a
mala
conscientia
opprimuntur.
Prima
poenitentia
et
confessio
hominem
a
morte
ducit
ad
vitam:
secunda
morientem
hominem
vivum
servat
a
morte
secunda.
Utraque
confessio
fit
Deo,
et
aliquando
homini,
ubi
quid
ab
eo
petendum
videtur.
Esl
itaque
homini
facta
confessio
[pag.
660]
haec
propria
eorum,
qui
atroci
crimine
deterrentur,
in
fide
sunt
infirmi,
aut
inter
quos
est
offensio
aliqua.
EPISTOLA
VICESIMA
NONA.
Quia
parabolam
Christus
adducit
de
hominibus
ad
varias
diei
horas
vocatis
et
aequam
denarii
mercedem
accipientibus,
mox
tu
concludis,
nullum
fore
gloriae
discrimen,
nec
fidei,
nec
operum.
Quid
si
Christus
ibi
aetatum
discrimen
in
operibus
non
faciens,
indicat
nobis,
senem
vocatum
aequari
iuveni
vocato?
Aut
nuper
vocatum
aequari
iam
olim
vocato?
Nec
fidei,
nec
operum
varietas
ibi
inducitur,
sed
temporis.
Quomodo
igitur
hinc
Ubi
mox
persuades,
opera
nihil
ad
gloriam
augendam
prodesse?
Fidem
non
ita
suscipere
magis
et
minus,
ut
gloriam
augere
possit?
Denique
nec
fides,
nec
opera,
tibi
quidquam
prosunt,
quum
ita
quis
solvetur
sine
illis,
sicut
cum
illis,
solo
genealogiae
fato,
ut
de
tuo
infante
contendis.
Iustificatum
eum
esse
dicis,
antequam
credat,
et
vere
salvatum,
esto
sine
fide
moriatur.
Atque
ita
sequentem
Christi
salvatoris
fidem
salutem
non
efficere.
Falsum
est
igitur,
quod
scribitur:
Qui
non
credit
filio
Dei,
non
habet
vitam,
sed
ira
Dei
manet
super
eum:
et
qui
credit,
transit
a
morte
ad
vitam.
Annon
fides
iustificat
impium?
Fides
Christi
vere
facit
ex
iniusto
iustum,
ex
impio
pium,
ex
mortuo
vivum
(Ioan.
5
Bom.
4,
5
et
Coloss.
2).
Fides
Christi
vere
liberat
eum
qui
ante
erat
servus
peccati
et
mortis
{Ioan.
8
et
Bom.
6).
Ex
filio
irae
facit
filium
Dei
(Ephes.
2).
De
tenebris
transfert
ad
lucem,
et
de
potestate
Satanae
ad
Deum
(Actor.
26,
Coloss.
1
et
1.
Petr.
2).
Vere
ergo
iniustus
quis
erat,
antequam
crederet,
impius
erat,
mortuus
in
tenebris,
et
sub
potestate
Satanae.
Evangelium
totum
ignorat,
qui
hanc
efficaciam
non
tribuit
fidei
Christi.
Fidem
vero,
sicut
et
reliqua,
suscipere
magis
et
minus,
augeri
et
minui,
notius
est,
quam
ut
hic
debeat
demonstrari.
Superest
[pag.
661]
latius
exponenda
proposita
Christi
parabola,
quae
multa
complectitur.
Quum
in
parabolis
regni
coelorum
|