9:71
71
SECUNDA
DEFENSIO
72
tenus
ipse
noster
est.
In
hac
doctrina
[pag.
56]
sic
persto,
ut
me
non
minus
inscite
quam
inique
Westphalus
anguillae
comparet.
Quid
enim
dubii
vel
perplexi
in
hac
doctrina
reperit?
Corpus
Christi
vere
spiritualem
esse
cibum,
cuius
substantia
animae
nostrae
pascuntur
et
vivunt,
idque
non
minus
vere
in
sacra
coena
nobis
praestari,
quam
externo
symbolo
figuratur:
modo
ne
corpus
quasi
e
coelo
detractum
in
pane
quispiam
falsa
imaginatione
includat.
Quia
Westphalum
offendit
haec
exceptio
,
anguillam
cauda
non
posse
teneri
clamat.
In
Commentariis
mo
tectiorem
fuisse
dicit,
sic
temperatis
coloribus,
ut
nonnulli,
quamvis
non
obtusi
nec
hebetes,
vix
divinarent
quid
mihi
vellem.
De
meo
studio
hoc
sancte
testabor,
quanquam
in
Dei
veritate
pure
et
sincere
tradenda
summa
a
me
religio
adhibita
fuit,
non
tamen
minori
fuisse
curae,
ut
in
ipsa
dicendi
forma
simplex
niteret
perspicuitas.
Quid
mea
sedulitate
adeptus
sim,
loquuntur
ipsi
libri,
quos
iactat
fuisse
gratiores,
quia
videbar
idem
cum
suis
sentire:
nunc
vero
postquam
me
Consensio
e
latebris
in
lucem
protraxit,
hanc
gratiam
fuisse
perditam.
Quid
apud
Westphalum
et
similes
gratiae
[pag.
57J
acquisierint
Commentarii,
quid
Consensio
abstulerit,
nescio.
Sed
quid
si
minime
obscurum
est,
quaecunque
in
Consensione
capita
reprehendit,
vel
ex
Commentariis
desumpta
esse,
vel
totidem
fere
verbis
illic
haberi:
unde
nova
ista
alienatio?
Quid
moliatur,
nemo
tam
hebes
est
quin
olfaciat.
Neque
etiam
dissimulat
ipse
alibi,
hoc
se
moliri
cum
sodalibus,
ut
libros
meos
undique
exterminent.
Qua
aequitate,
ipsi
viderint:
quando
probabile
non
est
gratos
fuisse
piis
lectoribus,
nisi
ad
ecclesiae
aedificationem
apti
fuissent
et
utiles.
Ergo
probos
et
sani
iudicii
homines,
qui
hoc
experti
sunt,
non
fore
tam
fastidiosos
arbitror,
ut
ob
articulum
unum
multicipli
doctrinae
fructu
se
privent.
Quam
vero
secum
belle
consentiat,
ex
duabus
eius
sententiis
aestiment
lectores.
Defensionem
scribendo
dicit
me
ad
latebras
iterum
fugisse,
ut
quasi
nube
tectus
incedam
incognitus,
proxima
vero
pagina
aliunde
probationes
sumere
opus
esse
negat,
quibus
me
convincat
aliud
sentire,
quia
non
paucas
suppeditat
una
Defensio.
Ubi
igitur
nubes
illa,
qua
me
obtegere
volui?
Dicit
me
non
ita
sub
fraudibus
latere,
quin
me
prodam,
[pag.
58J
Atqui
si
quidquam
fraudulente
tentassem,
non
deerat
mediocris
ad
cavendum
prudentia.
Sed
hoc
reperient
lectores,
mihi
nihil
fuisse
maiori
curae,
quam
ut
omni
ambiguitate
discussa,
enucleate
traderem
quod
ego
quotidie
in
ecclesia
profiteor
ac
doceo,
et
quod
Deus
ipse
me
ex
animo
sentire
optimus
testis
est
ac
iudex.
Caeterum,
quia
Westphalus
quidquid
reprehensione
dignum
censebat,
vel
saltem
quidquid
mordere
volebat,
in
novem
capita
distribuit,
eundem
ego
quoque
ordinem
sequar.
|