5:71
DE
CLEMENTIA
Quibus
partim
stetit
a
republica
partim
ad
partes
Antonii
et
Lepidi
deflexit.
Ex
qua
etiam
observatione
deprehenditur,
conscriptum
esse
hunc
librum
a
Seneca
anno
imperii
Neronis
II.
qui
septemdecim
natus
annos
Claudio
successit:
ex
quo
fluxerat
annus
integer,
et
alter
agebatur.
Erat
enim
undevicesimum
ingressus
annum.
Syntaxis
qua
hic
usus
est
Seneca,
licet
non
adeo
trivialis,
usurpatur
a
bonis
autoribus.
Cicero
Epist.
VII.:
Et
id
aetatis
iam
sumus,
ut
omnia
quae
non
nostra
culpa
accident,
ferre
fortiter
debeamus.
Libro
I.
de
Oratore:
Peto
igitur,
inquit
Crassus,
a
te,
quoniam
id
nobis,
Antoni,
hominibus
id
aetatis
oneris
imponitur.
Idem
in
Verrem:
Hominem
id
aetatis
minime
litigiosum
quam
tumultuosissime
aggrediuntur.
Philippica
II.
:
Dixit
P.
Africanus
et
in
fratre
suo
summam
esse
virtutem,
summumque
consilium,
neque
se
ei
legatum
id
aetatis,
iisque
rebus
gestis
defuturum.
Plautus:
Quid
aetatis
tibi
videor?
Apuleius
in
V.
Metamorphoseon:
Ut
primum
quidem
tuae
parentis,
imo
dominae
praecepta
calcares,
nec
sordidis
amoribus
inimicam
me
veram
cruciares,
verum
etiam
hoc
aetatis
puer,
tuis
licentiosis
et
immaturis
iungeres
amplexibus.
Iam
M.
Antonii
consulis
latus]
Satis
constat
Antonium
eo
anno
fuisse
consulem,
quo
Caesar
Iulius
a
coniuratis
caesus
est.
Quamobrem
et
Caesaris
commentaria
penes
se
habuit
(quia
decretum
erat
a
senatu,
ne
eius
acta
rescinderentur),
et
pecuniam,
guam
apud
eum
[pag.
62]
Calphurnia
deposuerat,
quatuor
millia
talentorum.
Eam
quum
Octavianus
haeres
ex
dodrante
scriptus,
repeteret,
contumeliose
habitus
est.
Haec
prima
fuit
causa
dissidii:
quod
tamen
temporarium
fuit.
Redierunt
per
communes
amicos
in
gratiam,
congressu
in
capitolio
habito:
ea
nocte
dormientem
Antonium
terribilis
visio
excitavit.
Visum
est
ei
dexteram
de
coelo
feriri,
nec
multo
post
nunciatum
est
illi
Caesarem
insidias
tendere.
Quam
ob
causam
rursus
inter
eos
ardentissimae
inimicitiae
exortae
sunt.
Autor
Plutarchus
in
Antonio.
Meminit
etiam
Tranquillus
his
verbis
:
Hortantibus
nonnullis
percussores
ei
subornavit.
Idem
tradit
Appianus.
Iam
fuerat
collega
prosciiptoris']
Hostis
consulis,
proscriptoris
collega.
Non
enim
inter
eos
convenit,
nisi
initis
de
triumviratu
et
ultra
ducentorum
civium
proscriptione,
pactionibus.
Quum
annum
quadragesimum
transisset,
et
in
Gallia]
Nempe
anno
imperii
nono,
quum
Mediolani
staret,
ut
ad
primam
quamque
occasionem
Druso
adesset
bellum
gerenti
adversus
Germanos.
Delatum
est
ad
eum
indicium]
Saepe
huiusmodi
delationes,
merae
sunt
calumniae,
quibus
patent
aures
principum:
huic
vero
indicio
ita
omnes
circumstantiae
loci,
temporis,
modi,
apponuntur,
ut
pro
re
comperta
esse
possit.
|