9:705
705
CONFESSIONES.
706
deferuntur,
quae
nisi
in
unum
verum
aeternum
Deum
nullo
modo
competere
possunt.
Nam
ut
nuncupatur
1)
salus,
iustitia,
sanctificatio
nostra,
ita
fiduciam
spemque
omnem
in
ipso
reponere
et
eius
nomen
invocare
docemur,
quae
practica
notitia
certior
haud
dubie
est
qualibet
otiosa
speculatione.
Illic
enim
pius
animus
Deum
prnesentissimum
conspicit
et
paene
attrectat,
ubi
se
vivificari,
illuminari,
salvari,
iustificari
ac
sanctificari
sentit.
Quare
iisdem
etiam
e
fontibus
ad
confirmandam
spiritus
sancti
divinitatem
probatio
petenda
est.
Longe
enim
a
creaturis
alienum
est
quod
illi
scripturae
tribuunt,
et
nos
ipsi
certa
pietatis
experientia
discimus.
Ille
enim
est,
qui
ubique
diffusus
omnia
sustinet,
vegetat
et
vivificat,
qui
in
fidelibus
habitans
ducit
eos
in
omnem
veritatem,
regenerat,
sanctificat,
et
olim
ad
plenum
vivificabit.
Nec
vero
quum
de
ipso
scriptura
loquitur,
a
Dei
appellatione
abstinet.
Paulus
enim
nos
esse
templum
Dei
ex
eo
colligit,
quia
spiritus
eius
habitat
in
nobis.
Petrus
vero
Ananiam
reprehendens
quod
spiritui
sancto
mentitus
esset,
non
hominibus
mentitum
esse
dicebat,
sed
Deo.
Iam
quum
fixum
illud
maneat
Deum
unum
esse,
non
plures,
verbum
et
spiritum
non
aliud
esse
quam
ipsam
Dei
essentiam
constituimus.
Et
sane
si
in
unius
Dei
fidem
ac
religionem
baptizamur,
2)
eum
nos
profiteamur8)
Deum
habere,
in
cuius
nomen
baptizamur.
Ex
quo
patrem,
filium
et
spiritum
in
una
Dei
essentia
contineri
plane
constat.
Quandoquidem
in
nomen
patris
et
filii
et
spiritus
sancti
baptizamur.
Rursum
et
quaedam
patris
a
verbo,
verbi
a
spiritu
distinctio
scripturis
demonstratur.
Perspicuum
enim
est
quod
dicitur,
patrem
per
filium
omnia
creasse,
eundem
in
hunc
mundum
misisse,
in
mortem
exposuisse,
a
mortuis
excitasse,
dedisse
illi
nomen
quod
est
super
omne
nomen:
ut
nisi
quis
Dei
verbo
repugnare
ex
professo
velit,
non
ausit
tergiversari.
Nam
nec
in
terram
descendit
pater,
nec
carnem
nostram
induit,
nec
mortem
subiit,
nec
excitatus
est.
Iam
et
se
a
spiritu4)
differre
significabat
Christus,
quum
alium
consolatorem
se
missurum
pollicebatur.
Porro
simplicissimam
Dei
unitatem
adeo
non
impedit
ista
distinctio,
ut
filium
inde
probare
liceat
unum
esse
cum
patre
Deum,
quia
uno
simul
cum
eo
spiritu
constet.
Spiritum
autem
non
aliud
esse
a
patre
et
filio
diversum,
quia
patris
et
filii
sit
spiritus.
Summa
haec
sit:
Nos
in
illa
quam
super5)
confessi
sumus
aeterna
spirituali
1)
Add.
vita,
lumen.
2)
per
baptismum
initiamur.
3)
profitemur.
4)
Add.
suo.
.5)
supra
T.
Han.
Amst.
Calvini
opera.
Vol.
IX,
|