7:705  705  IN  RE  SACRAMENTARIA.  706  Ad  X.  Est  hic  quod  tecum  expostulem,  quando  me  ad  eam  simplicitatem  revocas,  quam  si  quisquain  et  solide  asseruit  hoc  tempore,  et  clare  explicavit,  ego  mihi  unus  inter  alios,  et  quidem  non  postremus  esse  videor.  Qui  scripta  mea  legerunt,  sciunt  hoc  passim  a  me  inculcari.  Ad  XI.  Spes  tibi  magna  concordiae  affulget,  si  pergamus  ita  loqui.  Quasi  vero  aliter  unquam  loquutus  sim,  vel  ita  loqui  destiterim.  Ego,  uti  libenter  quae  hic  abs  te  notantur  capita  amplector,  ita  vicissim  abs  te  peto  ne  omnes  protinus  loquendi  formas  repudies,  quae  paulo  a  praescripto  tuo  deflectent.  Ad  XII.  Quum  coenae  veritas  duo  membiM  contineat,  unum  praetermittis,  Christum  bcilicet,  ut  semel  traditus  est  pro  nobis,  ita  nobis  quotidie  offerri,  ut  simus  unum  cum  ipso.  Neque  tamen  dubito  quin  hoc  agnoscas  verum  esse.  Verum  ubi  de  re  signata  agitur,  haec  duo  clare  et  diserte  recenseri  debent:  nos  semel  Christi  sacrificio  redemptos  esse,  et  idem  corpus,  m  quo  oblatum  est  sacrificium,  nobis  hodie  in  cibum  esse,  quia  per  fidem  in  nobis  habitat  Christus  et  in  corporis  sui  communionem  inserit.  Ad  XIII.  Absit  ut  sentiam  in  coena  tantum  fideles  Christo  communicare.  Ac  saepe  mirari  subit  quod  non  secus  me  tractes  ac  si  cum  crassissimo  papista  tibi  esset  negotium.  Cuius  occasionem  scripta  mea  tibi  praecidunt.  Passim  enim  doceo,  non  alios  percipere  Christum  in  coena,  nisi  qui  prius  habuerint.  Sed  qui  iam  prius  membrum  orat  Christi,  sacramenti  usu  in  Christi  communione  augeri  et  proficeie  dico.  Ad  XIV.  Qui  in  hoc  elaborant,  si  ab  aliis  damnantur,  me  sibi  habent  coniunctum  in  eadem  causa,  sicuti  hactenus  meo  suffragio  conatus  sum  eos  iuvare.  Idque  palam  et  ingenue  fecisse  mihi  videor.  Ad  XV  et  XVI.  Nihil  hic  dicis  quod  non  passim  in  scriptis  meis  occurrat.  Excepta  duntaxat  clausula,  ubi  contendis  locum  Pauli:  nob  caro  sumus  ex  carne  eius  et  ossa  ex  ossibus  eius,  ad  incarnationem  Christi  referendum  esse.  Atqui  altius  quiddam  sonant  verba.  Nam  si  hoc  tantum  diceret  quod  intelligis,  idem  ad  quoslibet  homines  transferri  posset.  Magis  ergo  docet  apostolus,  nos  Christi  esse  membra,  ut  vitam  ab  ipso  hauriamus,  tanquam  a  capite  nostro,  quam  de  naturae  communicatione  disserit.  Neque  tamen  Caivtm  opera.  Vol  VIL