[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


49:70  titur,  ne  irrita  sit.  Si  hoc  illi  imputatur  in  iustitiam,  sequitur  non  aliter  esse  iustum,  nisi  quia  Dei  bonitate  confisus  omnia  ab  ipso  sperare  audet.  Neque  enim  quid  de  illo  homines  senserint,  Moses  recitat:  sed  qualis  apud  Dei  tribunal  habitus  fuerit.  Abraham  ergo  in  promissionem  oblatam  sibi  Dei  benignitatem  apprehendit,  qua  sibi  iustitiam  communicari  sentiebat.  Hanc  promissionis  et  fidei  relationem  necessarium  est,  ad  statuendam  iustitiam,  intelligere:  quoniam  eadem  est  hic  inter  Deum  et  nos  ratio,  quae  apud  iurisconsultos  inter  datorem  et  donatarium.  Neque  enim  iustitiam  aliter  consequimur,  nisi  quia  sicuti  evangelii  promissione  nobis  defertur,  ita  eius  possessionem  fide  quasi  cernimus.  Quomodo  conciliandus  sit  Iacobi  locus,  qui  nonnihil  contrarius  videtur,  supra  adnotavi:  et  illic  fusius,  Domino  dante,  exponam.  Tantum  notemus,  eos,  quibus  iustitia  imputatur,  iustificari:  quando  haec  duo  a  Paulo  tanquam  synonyma  ponuntur.  Unde  colligimus,  non  disputari  quales  sint  in  se  homines,  sed  quo  loco  Deus  ipsos  censeat:  non  quod  separetur  a  gratuito  Dei  favore  puritas  conscientiae  et  vitae  integritas:  sed  quia  ubi  causa  quaeritur  cur  nos  Deus  amet  ac  pro  iustis  agnoscat,  Christum  prodire  necesse  est,  qui  sua  nos  iustitia  induat  4.  Ei  quidem  qui  operatur,  merces  non  imputatur  secundum  gratiam,  sed  secundum  debitum.  5.  Ei  vero  qui  non  operatur,  credit  autem  in  eum  qui  iustificat  impium,  imputatur  fides  sua  in  iustitiam.  4.  Ei  qui  operatur.  Operantem  vocat  non  quisquis  bonis  operibus  addictus  est,  quod  studium  vigere  debet  in  omnibus  Dei  filiis:  sed  qui  suis  meritis  aliquid  promeretur:  similiter  non  operantem,  cui  nihil  debetur  operum  merito.  Neque  enim  fideles  vult  esse  ignavos:  sed  tantum  mercenarios  esse  vetat,  qui  a  Deo  quidquam  reposcant  quasi  iure  debitum.  Et  iam  prius  admonuimus,  non  hic  disseri  qualiter  vitam  instituere  nos  oporteat,  sed  quaeri  de  salutis  causa.  Argumentatur  autem  a  contrariis,  Deum  non  rependere  nobis  iustitiam  ut  debitam:  sed  acceptam  ultro  ferre.  Ac  Bucero  quidem  accedo,  qui  formam  argumentandi  indicat  non  esse  sumptam  ab  uno  verbo,  sed  ab  integra  sententia,  in  hunc  modum:  Si  quis  sit  qui  promereatur  aliquid  opere  suo,  res  promerita  non  imputatur  illi  gratis,  sed  ut  debita  redditur.  Fides  reputatur  in  iustitiam,  non  quod  ullum  a  nobis  meritum  afferat1),  sed  quia  Dei  bonitatem  apprehendit.  Ergo  iustitia  non  debetur  nobis,  sed  gratis  confertur.  Nam  quia  nos  precario  iustificat  Christus  per  fidem,  semper  in  ea  nostri  exinanitionem  considerat  Paulus.  Quid  enim  credimus  nisi  Christum  esse  expiationem,  ut  nos  Deo  reconciliet  ?  *)  aliquid  tale  promereamur.  

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci