39:70
modum
in
papatu,
etiamsi
Christi
nomen
praetexant,
quia
tamen
neque
subiiciunt
se
eius
imperio
et
legibus,
neque
contenti
sunt
ipso
sacerdote,
sed
innumeros
sibi
patronos
fabricant:
hinc
patet,
etiamsi
magnus
sit
splendor
papatus,
meram
esse
abominationem
coram
Deo.
Ergo
discamus
incipere
a
regno
et
sacerdotio
ubi
de
ecclesiae
statu
et
gubernatione
agitur.
Scimus
autem
in
Davide
fuisse
promissum
spirituale
regnum.
Quid
enim
aliud
fuit
David
quam
Christi
typus?
Quoniam
ergo
Deus
illic
insculpsit
vivam
imaginem,
unigeniti
filii
sui
semper
transitum
facere
oportet
ab
illo
temporali
regno
ad
aeternum,
ab
illo
visibili
ad
spirituale,
a
terreno
ad
coeleste.
Idem
etiam
de
sacerdotio
dicendum
est.
Neque
enim
potuit
mortalis
homo
Deum
reconciliare
hominibus,
et
expiare
peccata:
deinde
sanguis
taurorum
etiam
non
potuit
placare
iram
Dei:
neque
suffitus,
neque
aspersiones
aquae,
et
alia
omnia
quae
spectant
ad
legem
caereinonialem,
poterant
acquirere
spem
salutis
ad
sedandas
trepidas
conscientias.
Sequitur
ergo,
sacerdotium
illud
fuisse
umbratile:
et
Levitas
gestasse
personam
Christi
usque
ad
eius
adventum.
Sed
propheta
hic
pro
temporis
sui
ratione
loquitur
quum
dicit:
non
excidetur
Davidi,
hoc
est,
a
Davide,
vir
qui
sedeat
super
solium
domus
Israel:
hoc
unum
est,
deinde,
non
excidetur
ex
sacerdotibus
Levitis
vir
qui
accendat
holocaustum,
et
adoleat
oblationem,
ete.
Cur
non
in
genere
loquitur
de
toto
populo?
cur
non
promittit
duodecim
tribus
fore
incolumes
?
Hoc
enim
maioris
erat
momenti.
Sed
quemadmodum
diximus,
tenere
principium
illud
convenit,
omnes
beatitudinis
numeros
hic
comprehendi:
ut
rursum
semper
miseri
sunt
homines
nisi
regantur
a
Christo,
et
habeant
eum
sacerdotem.
Sed
hic
quaeritur,
quomodo
conveniat
hoc
vaticinium
cum
ipsa
experientia.
Nam
ex
quo
talem
statum
pollicitus
est
Ieremias
nullus
fuit
Davidi
successor.
Verum
quidem
est
Zerubabel
fuisse
ducem
populi,
sed
caruit
regio
titulo,
atque
etiam
splendore.
Nullum
fuit
solium,
nullum
diadema,
nullum
sceptrum
ex
quo
reversus
est
populus
ab
exsilio
babylonico:
et
tamen
Deus
testatus
fuerat
per
os
Ieremiae
semper
fore
ex
posteris
Davidis
qui
continua
serie
populum
gubernarent.
Neque
dicit
fore
proceres,
sed
ornat
regio
titulo:
Manebit
semper
aliquis
successor
qui
solium
occupet,
inquit.
Iam
diximus
nullum
fuisse
solium,
sed
tenendum
est
quod
dicit
Ezechiel,
nempe
regni
interruptionem
non
fuisse
contrariam
huic
vaticinio
de
regni
perpetuitate,
vel
de
successione
continua.
Nam
praedixerat
cidarim
proiiciendam
esse
donec
veniret
legitimus
successor
Davidis.
Oportuit
igitur
cidarim
concidere,
et
proiici
in
terram,
vel
transversam
esse,
quemadmodum
loquitur
propheta,
usque
dum
Christus
exhiberetur.
Quoniam
ergo
illud
fuerat
pronuntiatum,
nunc
quum
propheta
noster
de
5*
|