6:7
LECTORIBUS.
8
utinam
non
paulo
post
sentiant
filii
nostri,
fuisse
hoc
verum
potius
vaticinium,
quam
coniecturam.
Quo
magis
elaborandum
nobis
est,
ut
qualescunque
ecclesiae
reliquias,
quae
post
mortem
nostram
restabunt,
vel
etiam
emergent,
scriptis
nostris
colligamus.
Et
alia
quidem
scriptorum
genera,
quis
noster
omnium
fuerit
in
religione
sensus,
ostendent:
sed
illustriore
documento,
quam
inter
se
habuerint
ecclesiae
nostrae
doctrinae
concordiam,
perspici
non
poterit,
quam
ex
catechismis.
Illic
enim
non
modo
quid
semel
docuerit
unus
homo,
aut
alter,
apparebit:
sed
quibus
a
pueritia
rudimentis
imbuti
perpetuo
fuerint
apud
nos
docti
simul
atque
indocti:
ut
haberent
hoc
omnes
fideles,
quasi
solenne
christianae
communionis
symbolum.
Atque
haec
sane
praecipua
mihi
fuit
edendi
huius
catechismi
ratio.
Valuit
tamen
non
parum
haec
1)
quoque
altera,
quod
eum
a
plurimis
desiderari
audiebam,
quia
lectu
non
indignum
fore
sperarent.
Iudicione
id
an
errore,
pronunciare
non
est
meum,
sed
eorum
tamen
voto
morem
gerere
aequum
fuit.
Quin
etiam
iniecta
mihi
propemodum
necessitas
erat,
ne
liceret
impune
detrectare.
Nam
quum
ante
annos
septem
edita
a
me
esset
brevis
religionis
summa
sub
catechismi
nomine,
verebar
nisi
hoc
in
medium
prolato
anteverterem,
ne
illa,
quod
nolebam,
rursum
excuderetur.
Bono
igitur
publico
si
vellem
consultum,
curare
me
oportuit,
ut
hic,
quem
ego
praeferebam,
locum
occuparet.
Praeterea
ad
exemplum
pertinere
arbitror,
re
ipsa
testatum
fieri
mundo,
nos
qui
ecclesiae
restitutionem
molimur,
ubique
in
hanc
partem
fideliter
incumbere,
ut
saltem
catechismi
usus
qui
aliquot
antehac
saeculis
sub
papatu
abolitus
fuit,
nunc
quasi
postliminio
redeat.
Nam
neque
satis
pro
sua
utilitate
commendari
potest
sanctum
hoc
institutum:
nec
papistis
satis
exprobrari
[fol.
6]
tam
flagitiosa
corruptela,
quod
illud
in
pueriles
vertendo
ineptias,
non
modo
sustulerunt
e
medio,
sed
eo
quoque
ad
impurae
et
impiae
superstitionis
praetextum
turpiter
sunt
abusi.
Adulterinam
enim
illam
confirmationem,
quam
in
eius
locum
subrogarunt,
instar
meretricis
magno
caeremoniarum
splendore
multisque
pomparum
fucis
sine
modo
ornant:
quin
etiam
dum
ornare
volunt,
exsecrandis
blasphemiis
adornant,
dum
sacramentum
esse
iactant
baptismo
dignius:
vocantque
semichristianos,
quicunque
foetido
suo
oleo
non
fuerint
infecti:
interim
vero
tota
eorum
actio
nihil
quam
histrionicas
gesticulationes
continet,
vel
potius
lascivos
simiarum
lusus,
absque
ulla
aemulationis
arte.
Vos
autem
fratres
mihi
in
Domino
carissimi,
quibus
ipsum
nuncuparem,
ideo
elegi,
quia
praeterquam
quod
me
amari
a
vobis,
et
plerosque
etiam
vestrum
scriptis
meis
delectari
nonnulli
ex
vestro
coetu
mihi
indicaverant,
id
quoque
nominatim
postularant
a
me
per
literas,
ut
hunc
laborem
sua
gratia
susciperem.
Alioqui
una
illa
satis
iusta
futura
erat
ratio,
quod
pridem
ex
piorum
et
gravium
virorum
relatu
ea
de
vobis
intellexi,
quae
animum
vobis
meum
penitus
obstringerent.
Nunc
vero,
quod
vos
sponte
facturos
confido,
peto
tamen
a
vobis
ut
hoc
benevolentiae
erga
vos
meae
testimonium
boni
velitis
consulere.
Valete.
Dominus
vos
sapientiae,
prudentiae,
zeli
et
fortitudinis
spiritu
in
dies
magis
ac
magis
augeat
in
ecclesiae
suae
aedificationem.
G-enevae.
4.
Calendas
Decembris.
1545.
1)
haec,
om.
Gall,
Beza
et
seqq.
|