47:7  7  IN  EVANGELIUM  IOANNIS  sine  fructu  evanescit.  Porro  tenendum  est,  evangelistam  de  naturalibus  tantum  donis  loqui,  regenerationis  gratiam  nondum  attingere.  Duae  enim  sunt  distinctae  filii  Dei  virtutes,  prior  quae  in  mundi  architectura  et  naturae  ordine  apparet,  altera  vero  qua  naturam  collapsam  renovat  et  instaurat.  Ut  est  aeternus  Dei  sermo,  per  eum  conditus  fuit  mundus:  eius  virtute  acceptam  semel  vitam  omnia  retinent:  homo  imprimis  singulari  intelligentiae  dono  ornatus  fuit:  et  quamvis  sua  defectione  amiserit  intelligentiae  lucem,  videt  tamen  adhuc  et  intelligit,  ut  non  sit  penitus  abolitum  quod  naturaliter  ex  filii  Dei  gratia  habet.  Sed  quoniam  lucem,  quae  in  eo  adhuc  residet,  stupore  suo  et  pravitate  obtenebrat,  superest  ut  novum  officium  suscipiat  Dei  filius,  hoc  est  mediatoris,  qui  hominem  perditum  regenerationis  spiritu  reformet.  Ergo  praepostere  philosophantur  et  intempestive,  qui  lucem  hanc,  cuius  meminit  evangelista,  ad  evangelium  referunt  et  salutis  doctrinam.  6.  Fuit  homo  missus  a  Deo,  cui  nomen  Ioannes.  7.  Hic  venit  in  testimonium,  ut  testificaretur  de  lumine:  ut  omnes  crederent  per  eum.  8.  Non  erat  ille  lux,  sed  ut  testificaretur  de  luce.  9.  Erat  lux  vera,  quae  illuminat  omnem  hominem  venientem  in  mundum.  10.  In  mundo  erat,  et  mundus  per  ipsum  factus  est  et  mundus  eum  non  cognovit,  ll.  In  sua  venit,  et  sui  eum  non  receperunt.  12.  Quotquot  autem  receperunt  eum,  dedit  eis  potestatem  ut  filii  Dei  fiant:  iis  scilicet  qui  credunt  in  nomen  eius.  13.  Qui  non  ex  sanguinibus,  neque  ex  voluntate  carnis,  neque  ex  voluntate  viri,  sed  ex  Deo  nati  sunt.  6.  Fuit  homo.  Nunc  disserere  incipit  evangelista  quomodo  sermo  Dei  in  carne  manifestatus  fuerit.  Ac  ne  quis  addubitet,  Christum  esse  aeternum  Dei  filium,  Ioannis  Baptistae  praeconio  celebratum  fuisse  recitat.  Neque  enim  se  tantum  hominibus  visendum  Christus  exhibuit,  sed  voluit  etiam  testimonio  Ioannis  ac  doctrina  innotescere.  Imo  Deus  pater  testem  hunc  Christo  suo  praemisit:  quo  facilius  oblatam  ab  illo  salutem  omnes  reciperent.  Posset  tamen  absurdum  prima  facie  videri,  Christo  aliunde  dari  testimonium,  quasi  ipse  indigeat.  Atqui  pronuntiat,  se  ab  homine  testimonium  non  quaerere.  Responsio  facilis  et  nota  est,  testem  hunc  nostra,  non  Christi  causa  fuisse  ordinatum.  Si  quis  obiiciat,  nimis  infirmum  esse  testimonium  hominis,  ut  Christus  probetur  esse  filius  Dei:  hic  quoque  in  promptu  est  solutio,  non  citari  Baptistam  quasi  privatum  testem,  sed  qui  divina  autoritate  praeditus  angeli  magis  quam  hominis  personam  sustineat.  Ideo  non  suarum  virtutum  elogiis  ornatur,  sed  hoc  uno,  quod  Dei  legatus  fuerit.  Nec