44:7
7
IN
SOPHONIAM
in
mundo
vocatur
opus
manuum
ipsius:
ita
dicitur
manum
extendere,
quum
aliquod
opus
insigne
et
dignum
memoria
designat:
quemadmodum
si
velim
aliquid
leve
facere,
tantum
admovebo
manum:
si
autem
me
accingam
ad
difficile
aliquod
opus,
ego
maiore
studio
me
parabo,
extendam
etiam
brachia.
Haec
igitur
similitudo
non
in
alium
finem
spectat,
nisi
ut
magis
attenti
sint
homines
ad
opera
Dei,
in
quibus
dicitur
manum
suam
velle
extendere.
Dicit
autem,
super
Iehudah
et
super
incolas
Ierusalem.
Iam
regnum
Israel
fuerat
deletum:
et
decem
tribus
in
exsilium
abductae:
pauci
tantum
miseri
et
ignobiles
restabant.
Putabant
Iudaei
se
fore
perpetuo
salvos,
quia
erepti
fuerant
ex
illo
incendio.
Haec
igitur
ratio
est
cur
propheta
exprimat
Dei
iudicium
instare
non
modo
contra
regnum
Iehudah,
sed
contra
sanctam
urbem,
quae
putabat
se
immunem
fore
ab
omni
incommodo,
quod
illic
fierent
sacrificia,
quod
illic
esset
regia
sedes,
quod
denique
testatus
fuisset
Deus
illic
esse
aeternum
suum
domicilium.
Quum
ergo
vana
illa
confidentia
se
et
alios
deciperent
incolae
Ierusalem,
ideo
specialiter
stylum
in
ipsos
convertit
Sophonias.
Quia
autem
loquutus
fuerat
de
sceleratis,
non
dubium
est
quin
hic
voluerit
acriter
pungere
Iudaeos,
quasi
per
anticipationem
diceret,
non
est
cur
quaeratis
quinam
sint
illi
scelerati:
vos
enim
ipsi
estis,
vos
sacer
Dei
populus,
et
electa
Dei
haereditas,
vos
genus
Abrahae,
qui
vobis
tantopere
placetis
in
vestra
excellentia:
vos
estis
illi
scelerati,
qui
hactenus
non
cessastis
provocare
Dei
vindictam.
Sed
simul
etiam
digito
ostendit
quaedam
scelera:
quanquam
alia
deinde
proferet
suo
ordine.
Sed
nunc
loquitur
de
superstitionibus.
Dicit
ergo,
delebo
reliquias
Baal
et
nomen
Chamarim.
Posset
rursus
videri
haec
nimia
asperitas
prophetae,
quod
ita
succenseat
contra
superstitiones,
quae
tamen
fuerant
maximo
regis
studio
et
singulari
diligentia
abolitae.
Sed
non
tam
regem
ipsum,
quam
populum,
respicit
quemadmodum
attigimus.
Etsi
enim
palam
non
audebant
adulterare
cultum
Dei,
quisque
tamen
domi
suae
alebat
corruptelas,
quibus
pridem
assueverant:
quemadmodum
fieri
hodie
videmus.
Nam
ubi
non
licet
idola
colere,
tamen
multi
preces
suas
occulte
demurmurant,
invocant
sua
idola:
denique
retinentur
duntaxat
hominum
metu,
ne
prodant
suam
impietatem:
sed
interea
coram
Deo
easdem
retinent
abominationes.
Sic
tempore
Iosiae
populum
fuisse
addictum
suis
corruptelis
colligere
promptum
est
ex
verbis
Sophoniae.
Nam
reliquiae
Baal
non
conspiciebantur
neque
in
templo,
neque
in
compitis,
neque
in
sacellis,
neque
etiam
in
excelsis.
Sed
clandestina
impietas
hic
detegitur
a
spiritu
Dei,
et
certe
eo
atrocius
fuit
crimen
et
minus
excusabile,
quod
pium
illum
ducem
sequi
populus
recusavit.
Fuit
enim
haec
plus
quam
foeda
ingratitudo,
quod
|