43:7
7
IN
AMOS
8
eadem,
vel
similia:
quomodo
credibile
est
mala
haec
vel
calamitates
profluxisse
ex
vindicta
Dei,
quum
et
Idumaei,
et
Moabitae,
et
Ammonitae,
et
Tyrii,
et
Sidonii
etiam
nobiscum
impliciti
sint
communibus
malis?
Nam
si
Dei
manus
nos
persequitur,
idem
valere
debet
etiam
in
ipsis.
Si
fortuna
dominium
suum
caeco
impetu
exercet
contra
Moabitas
et
Idumaeos,
et
Tyrios,
certe
idem
etiam
de
nobis
sentiendum
est.
Concidisset
igitur
omnis
autoritas
prophetae,
nisi
sensissent
Israelitae
Deum
fore
iudicem
omnium
gentium.
Nam
simul
etiam
tenendum
est,
vastatum
fuisse
regnum
Israel
cum
aliis
regionibus
vicinis.
Bellum
enim
sparsum
fuit
longe
et
late.
Nam
Assyrius
fuit
violenta
quaedam
tempestas,
quae
exundavit
per
totam
illam
mundi
plagam.
Non
soli
igitur
Israelitae
tunc
rebus
adversis
fuerunt
afflicti,
sed
omnes
gentes,
de
quibus
vaticinia
subiiciet
Amos.
Ergo
necesse
fuit
hunc
catalogum
referri,
quem
videbimus,
ut
Israelitae
totidem
haberent
confirmationes
vindictae
Dei,
quot
spectacula
eorum
oculis
obversata
sunt,
quum
scilicet
viderent
diras
afflictiones
ubique
grassari.
Hoc
tenendum
est.
Deinde
aliud
etiam
spectavit
propheta:
nam
si
Idumaei,
et
Moabitae,
et
Tyrii,
et
Ammonitae,
tam
duriter
fuissent
tractati,
et
non
fuisset
haec
coniunctio
facta
a
propheta,
putassent
se
eximi
a
communibus
poenis,
quia
Deus
esset
illis
propitius:
sicuti
hypocritae
semper
sese
magis
obdurant
quantisper
Deus
ille
parcit:
Ecce
puniuntur
Ammonitae,
et
Moabitae,
trahuntur
in
supplicium
Idumaei,
et
Tyrii,
et
reliquae
gentes.
Deus
ergo
illis
omnibus
est
infensus:
sed
nos
sumus
eius
filii,
quia
sic
nobis
indulget.
Propheta
autem
hic
involvit
in
unum
fasciculum
Israelitas
cum
Moabitis,
et
Idumaeis,
et
reliquis
profanis
gentibus:
ac
si
diceret,
Non
parcet
Deus
vicinis
vestris:
sed
ne
putetis
vos
immunes
fore
ab
eius
vindicta,
quum
illi
rapientur
ad
poenam
:
denuntio
vobis
Deum
fore
omnium
iudicem
simul.
Nunc
tenemus
consilium
prophetae.
Ergo
voluit
hic
ante
oculos
ponere
Israelitis
aliorum
poenas,
ut
hoc
modo
expergefierent,
ac
postea
descenderent
in
se
ipsos.
Videmus
enim
saepe
hoc
contingere,
ut
qui
intractabiles
sunt
ac
praefracto
ingenio,
si
ad
eos
sermo
dirigitur,
non
admodum
sint
attenti.
Si
autem
audiant
aliorum
peccata,
deinde
etiamsi
audiant
aliquid
de
poenis,
illic
advertunt
animum.
Voluit
igitur
propheta
sensim
adducere
Israelitas
ad
docilitatem,
quia
sciebat
ipsos
torpere
in
suis
delitiis:
deinde
excaecatos
esse
superbia,
ut
non
tam
facile
possent
subire
iugum
:
ideo
proposuit
illis
poenas,
quae
vicinis
populis
instabant.
Quanquam
notandum
est
aliam
fuisse
rationem.
Non
reiicio
quas
hactenus
recensui:
sed
dico
praeterea
hoc
prophetam
spectasse,
nempe
Deum
sumpturum
esse
poenas
de
Syriis,
quia
crudeliter
saevierunt
adversus
Israelitas,
et
praesertim
|