25:7
7
SANCTIONES
A
PROMISSIONIBUS
ET
MINIS.
8
igendam
carnis
contumaciam,
tum
ad
corrigendam
in
qua
nimium
torpemus,
securitatem.
De
utrisque
iam
disserere
expediet.
Levit.
18,
5.
Custodite
statuta-
Tametsi
locus
hic
a
Mose
inseritur
ubi
Israelitas
hortatur
ad
colendam
in
connubiis
verecundiam,
ne
ad
foedos
incestus
gentium
prosiliant:
quia
tamen
insignis
est,
continetque
generalem
doctrinam,
et
inde
a
Paulo
elicitur
definitio
iustitiae
legis
(Rom.
10,
5):
visus
est
huc
optime
quadrare:
quia
mercedis
promissione
legem
sancit
ac
confirmat.
Spes
ergo
vitae
aeternae
datur
omnibus
qui
legem
servarint:
nam
inscite
quidam
de
terrena
et
caduca
vita
interpretantur.
Errandi
causa
fuit,
quia
metuebant
ne
eversa
fidei
iustitia,
salus
hoc
modo
collocaretur
in
meritis
operum.
Atqui
non
ideo
homines
iustificari
operibus
negat
scriptura,
quod
lex
mutila
sit,
vel
non
doceat
perfectam
iustitiam
:
sed
quia
nostro
vitio
et
culpa
promissio
irrita
redditur.
Itaque
Paulus
(ut
nuper
attigi)
dum
fide
quaerendam
esse
in
Christi
gratia
iustitiam
docet,
hac
ratione
probat
suam
sententiam,
quod
nemo
iustificatur
nisi
qui
praestiterit
quod
lex
iubet
(Gal.
3,
l
l
)
.
Alibi
etiam
ratiocinatur
a
contrariis,
ubi
contendit
legem
cum
fide
non
congruere
quoad
iustificandi
causam:
quia
lex
opera
postulet
ad
salutem
acquirendam,
fides
autem
nos
ad
Christum
dirigat,
ut
liberemur
a
maledictione
legis.
Stulte
ergo
multi
quasi
absurdum
refugiunt,
si
quis
legem
impleat,
iustitiam
consequi:
quando
non
a
legis
doctrina,
sed
ab
hominum
infirmitate
provenit
defectus:
sicut
ex
alio
Pauli
testimonio
liquet
(Rom.
8,
4).
Verum
notandum
est,
non
aliter
sperandam
esse
salutem
ex
lege,
nisi
omni
ex
parte
satisfactum
fuerit
eius
praeceptis.
Neque
enim
offertur
vita
si
quis
hoc
vel
illud
fecerit,
sed
voce
plurali
plena
obedientia
exigitur.
Nam
quod
de
partiali
iustitia
garriunt
theologi
papales,
insulsum
ac
frivolum
est,
quia
Deus
omnia
simul
praecepta
complectitur.
Iam
ubi
reperietur
qui
se
in
solidum
fuisse
defunctum
iactet?
Quod
si
nemo
a
transgressione
unquam
immunis
fuit,
vel
futurus
est:
quamvis
nos
Deus
minime
frustretur,
quia
tamen
pacto
non
stamus,
infructuosa
redditur
promissio.
Deuter.
27,
l
l
.
Praecepitque
Moses.
Quo
plus
efficaciae
haberent
tam
promissiones
quam
minae
ad
permovendos
omnium
animos,
non
tantum
solenni
ritu
eas
voluit
Deus
promulgari:
sed
approbari,
clara
populi
voce,
et
consensu
quodammodo
obsignari.
Id
fideliter
a
Iosue
praestitum
fuisse
alibi
refertur
(Ios.
8,
33).
Hoc
in
praesentia
sufficiat,
citatos
ac
productos
fuisse
omnes
a
Deo
tanquam
subscriptores,
ut
in
posterum
cessaret
omnes
tergiversatio.
Divisae
autem
fuerunt
tribus
Israel
in
duos
ordines,
ut
aliae
e
regione
aliarum
starent,
et
ab
uno
latere
resonarent
benedictiones,
ab
altero
autem
|