8:692
fuerunt.
In
summam
est
ille
sublimitatem
exaltatus,
quia
se
sponte
deiecit,
et
morti
obiecit:
nobis
dans
exemplum,
ut
eius
vestigia
in
martyrio
sequentes
maiorem
gloriam
habeamus.
At
non*)
est
maior
huius
martyris
gloria,
quam
alterius
tacentis?
Frustra
alioqui
darentur
martyribus
certae
palmae,
et
peculiaris
gloriae
insignia.
Frustra
essent
exhortationes,
frustra
poenae
vel
praemia.
Nonne
virginitatem
servans
peculiarem
gloriam
habebit?
Quemadmodum
ex
singulis
actibus
malis
in
damnatis
erit
peculiaris
poenae
remorsus,
ita
ex
singulis
actibus
bonis
in
beatis
erit
peculiaris
gloriae
gaudium.
Sed
de
servo
arbitrio
quaestiones
moveri
solitas
nunc
proferamus.
Prima
quaestio.
An
imaginem
Dei,
et
spiritum
Dei,
per
peccatum
penitus
perdidit
Adam?
Quanquam
se
turpiter
ille
foedavit,
non
est
penitus
sublata
Dei
radix.
In
figura
hoc
docet
Moses,
ad
eandem
imaginem
Adamum
genuisse
filios
(Genes.
5).
Deus
ipse
homicidium
prohibet
eo
quod
sit
homo
imago
Dei
(Genes.
9).
Paulus
item
docet,
in
homine
esse
nunc2)
imaginem
Dei
(1.
Cor.
ll).
Quum
externam
imaginem
tu
neges,
internam
adhuc
fatearis
oportet.
Quod
in
homine
sit
spiritus
innatae
deitatis,
iam
est
saepius
ostensum,
et
docet
ipse
Deus
Genes.
2
et
6.
Docet
Iob
capite
33
et
34.
Docet
David
Psalm.
103.
Docet
Salomon
Eccles.
12;
Esaias,
cap.
42,
57
et
plerisque
aliis
locis.
Philosophi
veri,3)
ac
[pag.
635]
etiam
theologi,
affirmant,
esse
menti
hominis
insitam
divinitatem
esseque
animam
Deo
ὀμούσιον,
consubstantialem.
Altera
quaestio:
An
sine
dono
gratiae
quid
boni
possit
homo?
Donum
intellige
duplex.
Primum
est
innatum,
donum
omnibus
commune,
ex
insito
deitatis
halitu,
qui
et
gratis
augetur.
Secundum
eximium
est
regenerationis
novi
spiritus
Christi
donum.
Sine
priore
certum
est,
homines
nihil
posse.
Sine
posteriore
vero
aliqua
bene
posse.
Hoc
aequivoco
laborantes
Pelagius
et
Augustinus,
se
ipsos
non
intellexerunt.
Et
inter
vos
neuter
alterum
intelligit.
Innatus
omnibus
est
Dei
spiritus,
qui
donum
est,
et
ex
gratia
in
singulis
augetur.
Hic
ipse
bene
in
hominibus4)
agit,
etiam
in
ethnicis:
sed
ad
regnum
Christi
non
perducit,
sine
nova
Christi
superveniente
gratia.
Per
innatam
deitatem
dicimur
nos
libere
agere,
Deum
in
nobis
agere,
et
nos
Deo
cooperari.
Per
supervenientem
vero
fieri
omnia
sublimius
a
nobis,
et
a
Deo
per
nos.
Quaestio
alia:
An
Deus
praescivit,
antequam
destinavit?
An
hunc
praedestinavit,
quia
pie
victurum
praevidit,
et
Ulum
reprobavit,
quia
male
victurum
praescivit?
Nos
illa
omnia
simul
in
Deo
esse
dicimus,
et
neutrum
esse
causam
alterius.
Videns
praedestinat,
et
praedestinando
videt.
Iuste
agit
1)
Annon.
2)
nunc
om.
3)
vero.
4)
omnibus.
|