[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


49:69  69  CAPUT  IV.  70  celientius  fuit  natura  et  carnis  origine  quam  sola  adoptione  esse  Abrahae  filios,  modo  simul  fides  accederet.  Concedit  ergo  Iudaeis  propius  coniunctionis  vinculum,  sed  tantum  ut  eos  magis  promoveat,]  ne  a  patris  sui  exemplo  discedant.  2.  Si  enim  Abraham.  Epicherema  est,  id  est,  imperfecta  ratiotinatio,  quae  in  hanc  formam  colligi  debet:  Si  Abraham  operibus  iustificatus  est,  potest  suo  merito  gloriari:  sed  non  habet  unde  glorietur  apud  Deum  :  ergo  non  ex  operibus  iustificatus  est.  Ita  membrum  iliud,  sed  non  apud  Deum,  est  minor  propositio  syllogismi.  Huic  attexi  debet  conclusio  quam  posui,  tametsi  a  Paulo  non  exprimitur.  Gloriationem  vocat,  quum  licet  praetendere  aliquid  nostrum,  cui  merces  in  iudicio  Dei  debeatur.  Eam  quum  Abrahae  adimat,  quis  nostrum  sibi  guttam  meriti  arrogabit?  3.  Quid  enim  scriptura  dicit?  Probatio  est  minoris,  seu  assumptionis,  ubi  negavit  Abrahae  esse  argumentum  gloriandi.  Nam  si  Abraham  ex  eo  iustificatur  quod  amplectitur  fide  bonitatem  Dei:  sequitur  nullam  esse  eius  gloriam,  quia  nihil  suum  affert,  nisi  miseriae  agnitionem,  quae  misericordiam  quaerat.  Siquidem  pro  confesso  praesumit,  fidei  iustitiam  subsidium  esse  et  quasi  asylum  peccatori,  qui  operibus  destituitur  *).  Nam  si  qua  esset  legis  vel  operum  iustitia,  in  ipsis  hominibus  resideret:  fide  autem,  quod  sibi  deest,  aliunde  mutuantur:  ideoque  apte  vocatur  imputativa  fidei  iustitia.  Locus  porro  qui  citatur  ex  Genesi,  15,  6.  sumptus  est,  ubi  verbum  credendi  non  ad  particulare  aliquod  dictum  restringi  debet,  sed  ad  totum  salutis  foedus  et  adoptionis  gratiam,  quam  dicitur  Abraham  fide  apprehendisse.  Befertur  quidem  illic  promissio  seminis  futuri,  sed  quae  in  gratuita  adoptione  fundata  erat.  Notandum  vero,  nec  salutem  sine  Dei  gratia,  nec  Dei  gratiam  sine  salute  promitti.  Rursum  nec  in  Dei  gratiam,  nec  in  spem  salutis  nos  vocari,  quin  iustitia  simul  offeratur.  Hoc  posito  videre  licet  eos  theologiae  principia  non  tenere,  qui  Mosis  testimonium  a  Paulo  violenter  torqueri  putant.  Quia  enim  particularis  est  illic  promissio,  rite  et  probe  fecisse  Abraham  intelligunt  qui  crediderit,  et  eatenus  probatum  fuisse  a  Deo.  Sed  in  eo  falluntur,  primum  quod  non  animadverterunt,  illud  credere  ad  totum  complexum  extendi:  quare  ad  unum  membrum  restringi  non  debebat.  Praecipua  autem  hallucinatio  est,  quod  a  gratiae  Dei  testimonio  non  ordiuntur.  Atque  hoc  agit  Deus  ut  Abraham  et  suae  adoptionis,  et  paterni  favoris  reddat  certiorem:  sub  quo  aeterna  per  Christum  salus  comprehenditur.  Quare  Abraham  credendo  nihil  quam  oblatam  sibi  gratiam  amplec-  *)  Locus  est  ex  Gen.  15.  ubi  promissiones  Dei,  quibus  in  foedus  salutis,  intercedente  semine  benedicto,  adoptabatur,  dicitur  fide  suscepisse.   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci