41:69
69
IN
DANIELEM.
CAP.
VII.
70
illam
conspexit,
quae
formidabilis
erat
prae
aliis
tribus,
ita
ut
nomen
non
posset
reperiri,
neque
etiam
figura.
Quoniam
igitur
Deus
magnum
aliquid
ostenderat
in
imagine
quartae
bestiae,
ideo
affecit
prophetam
suum,
ut
expergefieret
ad
intelligentiam
illius
mysterii.
Hac
etiam
ratione
nunc
interrogat
angelum.
Dicit
igitur
se
optasse
veritatem
super
quarta
bestia.
Iam
repetit
simul
quae
ante
vidimus,
quod
scilicet
diversa
esset
ab
aliis.
Et
certe
memorabile
fuit
illud
discrimen,
quod
tot
reges
fuerint
subiugati
a
Romanis.
Si
enim
reputamus
qualis
fuerit
illius
gentis
origo,
pauci
latrunculi
occuparunt
locum
desertum:
deinde
audacia
et
quodam
belluino
impetu
grassati
sunt,
donec
omnes
suos
vicinos
sibi
subiicerent.
Tandem
mari
traiecto,
nunc
provinciam
unam,
nunc
alteram
occuparunt.
D
bi
autem
et
regnum
Macedoniae,
et
regnum
Antiochi
venit
sub
illorum
potestatem,
fuit
hoc
simile
portento.
Tandem
quunr
dominati
sunt
in
toto
illo
circuitu
maris
mediterranei,
et
nullus
angulus
fuit
qui
non
reciperet
iugum,
hoc
nunquam
comprehensum
fuisset
humano
sensu.
Dicitur
igitur
bestia
haec
diversa
fuisse
ab
aliis,
et
terribilis
valde.
Eodem
sensu
vocantur
dentes
eius
ferrei,
et
ungues
aenei.
De
unguibus
nulla
facta
fuerat
mentio:
tantum
loquutus
fuerat
propheta
de
ferreis
dentibus:
nunc
etiam
adiungit
ungues
aeneos:
quasi
diceret,
immani
rabie
praeditam
fore
hanc
bestiam,
ut
grassetur
in
sua
violentia
non
usitato
modo,
sed
ut
omnia
discerpat,
laceret,
devoret:
quemadmodum
iterum
repetit
quod
dixerat,
comedens
et
conterens,
et
quod
residuum
est
calcans
pedibus
suis.
Quoniam
haec
omnia
semel
exposui,
nunc
nolo
frustra
tempus
consumere,
et
vos
etiam
obtundere
supervacuis
repetitionibus.
Interrogavi
etiam,
inquit,
de
cornibus
decem,
quae
erant
super
caput
eius.
Et
haec
etiam
causa
est
cur
brevius
haec
perstringam,
quoniam
sequetur
paulo
post
responsio
angeli.
Propheta
igitur
nunc
sciscitatur
haud
dubie
coelesti
impulsu,
quia
Deus
noluit
tantum
privatim
illum
docere,
sed
ut
testis
esset
ac
praeco
huius
tanti
mysterii:
atque
ut
hodie
discamus
ex
eius
scriptis
quae
apprime
nobis
utilia
sunt
cognitu.
Dicit
ergo
se
etiam
fuisse
sciscitatum
de
cornibus
decem
quae
erant
super
caput
bestiae,
et
de
alio
cornu
quod
surrexerat,
nempe
parvo:
et
quod
cecidissent
ex
facie
bestiae
tria
cornua.
Diximus
per
decem
cornua
notatas
fuisse
provincias;
deinde
notatum
fuisse
discrimen
inter
romanum
imperium
et
monarchias:
quia
nunquam
unus
dominatus
est
Romae,
nisi
quum
violenter
Sylla
exercuit
suum
latrocinium,
Marius
etiam,
sed
brevi
tempore.
Hic
autem
agitur
de
continuo
romani
imperii
statu.
Non
fuit
igitur
unum
animal
simpliciter,
sed
cui
erant
decem
cornua.
Est
autem
numerus
finitus
pro
infinito.
Quantum
ad
parvum
cornu
spectat,
dixi
etiam
referri
hoc
ad
Caesares,
|