39:69
69
IN
IEREMIAM.
CAP.
XXXIII.
70
filio
suo
iustitiam
nostra
causa,
non
mirum
est,
si
ad
nos
transfertur
quod
penes
ipsum
residet.
Quod
ergo
vidimus
capite
23
fuit
proprie
dictum.
Nam
hoc
est
singulare
Christo,
ut
sit
Deus
iustitia
nostra.
Sed
quia
hanc
iustitiam
percipimus
quum
admittit
nos
in
societatem
omnium
bonorum,
quibus
ornatus
et
ditatus
fuit
a
patre,
hinc
fit,
ut
hoc
etiam
ad
totam
ecclesiam
pertineat,
nempe
quod
Deus
est
iustitia
ipsius.
Ergo
hoc
etiam
scite
dicitur
a
propheta,
nomen
hoc
fore
totius
ecclesiae,
quod
non
nonnisi
Christo
indiderat,
nempe
ut
Deus
illic
regnet
in
iustitia,
quia
diffunditur
ad
singulos
fideles
Christi
iustitia:
et
Christus
etiam
in
ipsis
habitat,
ut
sint
non
modo
templa,
sed
quasi
pars
Cbristi,
imo
etiam
vocatur
ecclesia
a
Paulo
Christus:
quemadmodum
inquit,
Sunt
multa
membra
in
corpore
humano,
ita
est
Christus
(1.
Cor.
12,
12):
hoc
non
convenit
Christo,
quoad
eius
personam,
sed
metonymice
nominat
ecclesiam
propter
illam
quam
dixi
communicationem.
17.
Quia
sic
dicit
Iehovah,
Non
excidetur
Davidi
vir
qui
sedeat
super
solium
domus
Israel.
18.
Et
sacerdotibus
Levitis
non
excidetur
vir
coram
facie
mea,
qui
accendat
holocaustum,
adoleat
oblationem,
et
faciat
sacrificium
cunctis
diebus.
Loquutus
est
propheta
de
restitutione
ecclesiae:
eam
doctrinam
nunc
confirmat,
quia
promittit
regnum
una
cum
sacerdotio
perpetuum
fore.
Continebatur
autem
salus
populi,
quemadmodum
satis
notum
est,
duabus
istis
partibus.
Nam
sine
rege
erant
veluti
corpus
truncum
aut
mutilum:
sine
sacerdote
mera
erat
dissipatio.
Nam
sacerdos
erat
quasi
medius
inter
Deum
et
populum.
Rex
autem
repraesentabat
Dei
personam.
Iam
ergo
tenemus
consilium
prophetae,
cur
nunc
specialiter
de
regno
et
sacerdotio
disserat:
quoniam
scilicet
non
poterat
aliter
stare
populus.
Itaque
confirmat
totius
populi
statum
fore
incolumem,
quia
semper
erunt
ex
posteris
Davidis,
qui
succedant
ad
gubernandam,
et
semper
etiam
manebunt
ex
posteris
Levi,
qui
saerificia
offerant.
Est
autem
hic
locus
diligenter
notandus,
quia
hinc
colligimus,
etiamsi
reliqua
omnia
nobis
ex
animi
voto
suppetant,
nos
tamen
semper
esse
miseros,
nisi
Christus
sit
caput
nostrum,
et
fungatur
tam
regis
quam
sacerdotis
officio.
Haec
igitur
unica
est
ecclesiae
felicitas,
subesse
Christo,
ita
ut
munus
utrumque
quod
hic
describitur
exerceat.
Unde
etiam
colligimus
has
esse
notas
verae
ecclesiae,
quibus
discernitur
ab
omnibus
conventiculis,
quae
falso
obtendunt
Dei
nomen
et
sese
pro
ecclesiis
venditant.
Ubi
enim
conspicitur
regnum
et
sacerdotium
Christi,
illic
certum
est
esse
ecclesiam
:
ubi
autem
Christus
non
agnoscitur
rex
et
sacerdos,
nihil
est
aliud
quam
chaos.
Quemad-
|