8:689
689
EPISTOLAE
AD
CALVINUM.
690
accepta
semper
habetur
haec
ipsius
fides,
et
ei
gratis
accedit
spiritus
vivificans,
ipseque
Christus
totus.
Actus
ille
fidei
seorsim
consideratus,
non
ex
natura
sua
iustificat,
nec
ex
se
solo
est
ita
operosus,
sed
ex
gratia
et
spiritu
Christi.
Ipse
Christus,
qui
credere
dat,
ex
sua
gratia
illa
actum
1)
acceptum
habet,
spiritu
suo2)
sancto
illum
mirifice
exornat,
ac
coelestia
plurima
gratis
donat,
quae
per
alium
actum
donare3)
potuisset.
Non
proprie
ergo
dicitur
caritas
esse
fructus
fidei,
sed
fructus
spiritus,
ut
docet
Paulus:
sicut
fides
ipsa
est
fructus
spiritus.
Spiritus
actione
per
exercitationem
quandam
nos
caritate
et
operibus
proficimus,
a
quibus
ea
fides
efficaciam
accipit
Fides
per
caritatem
est
efficax,
efficaciam
dans,
et
accipiens:
id
quod
alibi
inter
actus
et
habitus
videmus,
ut
mutuo
se
roborent.
Fidem
ab
aliis
sumere4)
vim
aliquam,
vel
hinc
manifeste
colligitur:
quia
si
ab
eis
cessemus,
moritur
fides.
Nisi
caritate
et
operibus
vestitam
fidem
servemus,
nudata
moritur.
Sicut
ex
actibus
roboratur
habitus,
sicut
exercitationibus
roboratur
corpus,
et
lectionibus
roboratur
intellectus,
ita
et
bonis
operibus
roboratur
fides.
Sicut
ieiunio
et
oratione
vivificatur
magis
spiritus,
ita
et
vivificatur
magis
fides.
Nisi
iugiter
negotiemur,
igni
oleum
et
fomentum
addamus,
evanescit
spiritus,
qui
est
ipsa
fidei
vita.
Sicut
ignis
hic
elementaris
nobiscum
non
manet,
nisi
pabulo
foveatur,
et
pabulo
crescit,
ita
et
ignis
spiritus
Dei.
Adde,
quod
coena
domini
dicitur
etiam
fomentum
fidei,
fomentum
interni
hominis,
qui
sine
quotidiano
cibo
contabescit.
Baptismus
vero
regenerans,
dicitur
vita
fidei
[pag.
631]
seu
instrumentum,
quo
vita
confertur,
per
vivificantem
regenerationis
spiritum.
Fides
itaque
di
f
finitur,
esse
fiducia
tanto
perfectior,
quanto
auctior,
quanto
stabilior,
ut
indicat
vox
yu#n
heemin,
unde
nomen
accipit
fides.
De
ea
ita
loquitur
Iehosaphat
2
Paral.
20:
Stabiles
sitis
in
Deo
vestro
et
stabiliemini.
Et
Esa.
7
:
Si
stabiles
fide
non
estis,
nec
vos
quidem
stabiliemini.
Magnam
fidem
vocat
Christus,
et
modicam
fidem,
ubi
est
haesitatio.
Hinc
vere
cognosces,
qualiter
in
nobis
moritur
fides,
et
qualiter
nos
ad
mortem
peccamus.
Non5)
ex
quovis
lapsu
a
nobis6)
tollitur
spiritus
fidei,
sed
per
inertiam
nostram
est
passim
sepultus,
et
carnis
fluctibus
fere
submersus.
Carnis
illecebra,
nisi
sedulo
caveamus,
quasi
insidians
torpedo,
sensum
spiritus
nobis
hebetat,
nosque
totos
inebriat.
Tunc
nos
tentationibus
gravibus
passim
succumbimus,
sed
non
ad
mortem:
nisi
quando,
iusto
Dei
iudicio,
datur
nobis
tam
reproba
mens,
ut
in
contrariam
Christo
ethnicam
infidelitatem
decidamus,
1)
gratia
actum
illum.
2)
suo
om.
3)
dare.
4)
accipere.
5)
Non
enim.
6)
Add.
mox.
Calvini
opera.
Vol.
Vili.
|