7:684
nulla
enim
cogente
necessitate
si
fiat,
alieni
muneris
usurpatio
est.
Si
autem
necessitas
urgeat,
aut
nullum
aut
veniale
delictum
est.
Debuerat
certe
potius
de
muliere
movere
quaestionem,
si
ullum
tale
exemplum
tunc
exstitisset.
Quum
de
solis
viris
dubitat,
nemo
certe
non
videt,
nihil
de
mulieribus
venisse
in
mentem,
quia
res
erat
prorsus
inaudita.
Adhuc
in
viris
ipsis
dubius
haesitat,
nec
eos
prorsus
excusare
audet
a
veniali
peccato.
Sed
omnem
dubitationem
apertius
tollit
Carthaginensis
concilii
decretum,
*)
ubi
sine
exceptione
prohibentur
mulieres
a
baptismi
ministerio.
Quare
ne
amplius
dicat
typographus
me
toto
errare
coelo,
cuius
pedem
in
stabili
fultura
tam
bene
fixum
esse
videt.
Hac
ratione
Tertullianus:
Non
permittitur
mulieri,
inquit,
in
ecclesia
loqui:
sed
nec
docere,
nec
tingere,
nec
offerre:
ne
ullius
virilis,
nedum
sacerdotalis
officii
sortem
sibi
vindicet.
Qui
locus
mendose
quidem
legitur,2)
sed
nemini
mediocriter
erudito
dubium
erit,
quin
[fol.
191
haec
Tertulliani
sit
sententia.
Nec
vero
praetereundum
est,
quod
apud
Epiphanium
habetur:
nam
libro
contra
haereses
primo
Marcioni
exprobrat,
quod
mulieribus
det
baptizandi
licentiam:
idque
inter
ludibria
numerat
quibus
plenam
fuisse
sectam
dicit.
Libro
autem
secundo
de
Phrygibus
et
Priscillianis
loquens,
irridet
eorum
amentiam,
quod
mulieres
faciant
episcopos,
quia
in
Christo
non
sit
mas
aut
foemina.
Neque
vero
me
latet,
quid
dicturus
sit
censor,
multum
scilicet
inter
communem
usum
interesse,
et
extraordinarium
remedium
quum
urget
ultima
necessitas.
Sed
quum
nulla
ab
Epiphanio
necessitas
excepta
sit,
ubi
ludibrium
esse
pronunciat,
dare
foeminis
baptizandi
licentiam,
probe
mihi
colligere
videor,
corruptelam
hanc
ita
ab
eo
damnari,
ut
nullo
praetextu
sit
excusabilis.
Ita
libro
tertio,
quum
hoc
ne
sanctae
quidem
Christi
matri
fuisse
permissum
docet,
nec
ullam
restrictionem
addit,
quis
non
videt
muliebrem
baptismum
generaliter
ab
ipso
improbari?
Denique
summa
impudentia
est,
vetustatis
patrocinium
hic
obtendere:
quando
aperte
constat
nonnisi
cum
barbara
totius
christianismi
confusione
inolevisse
hunc
abusum.
Citatur
ex
adverso
Sephorae
exemplum
(Exod.
4,
25):
in
quo
nonnulli
plus
iusto
sibi
placentes,
ἀβλεψίαν
suam
produnt.
Primum,
^el
ipsis
concedentibus,
circumcisionis
et
baptismi
dissimilis
est
ratio.
Neque
enim
[fol.
20]
vetus
illud
symbolum
ita
absolute
necessarium
fuisse
tradunt.
Deinde
quod
placatus
fuit
Domini
angelus,
inde
perperam
colligi
dico,
probatum
Deo
fuisse
quod
egit
Sephora.
Alioqui
dicemus
placuisse
illi
cultum,
quem
perjunctorie
exhibebant
Samariae
incolae,
illuc
ab
Assyriis
1)
Cap.
100.
2)
Loeus
exstat
in
Ub.
de
Virginibus
velandis
cap.
9
et
olim
sic
habebat
in
impressis:
.
.
.
.nec
offerre,
nec
ullius
virilis
muneris,
ne
duo
sacerdotalis
officii
s
ortem
sibi
vendicarent
|