8:683  EPISTOLA  DECIMA  OCTAVA.  [pag.  621]  Infernum  nunc  esse,  Christum  eo  descenaisse,  sanctosque  secum  eduxisse,  vos  ut  fabulam  luditis:  quum  tamen  illustretur  maxime  redemptio  Christi  ex  cognita  eius  de  inferno  victoria.  Inferni  locum  dialogo  primo  ostendi,  esse  ut  sepulcrum,  aut  sepulcro  significari,  quidquid  subterraneum  est.  Apparet  hoc  ex  gigantum,  Sodomitarum  et  aliorum  sepulturis.  Ex  Us,  qui  vivi  ad  infernum  descenderunt.  Ex  divite  in  inferno  sepulto,  et  ex  colloquiis,  quae  inter  mortuos  in  ipsis  sepul  cris  leguntur  {Esa.  la,  Ezech.  32  et  Sapi  5.  Eos,  qui  in  inferno  sunt,  ait  Christus  esse  omnes  in  monumentis  {Ioan.  5j.  Hebraica  vox  biNttf,  seol,  sepulcrum  et  infernum  simul  significat.  Non  caret  mysterio  ea  significatio  coniuncta,  eo  quod  ad  sepulcrum  et  ad  infernum  simul  quis  tenderet:  eo  item  quod  sepultorwn  esset  aliqua  in  inferis  communicatio.  Ultra  communem  sepulcri  rationem  aliquid  addere  infernum,  docent  evangelicae  literae,  Christus  Lucae  16,  Petrus  in  Actis,  et  in  epistolis,  Ioannes  in  Apocalypsi,  et  Paulus  quoque,  ubi  mortis  et  inferni  destructionem  tractat.  Infernus  et  perditio  continent  plura,  et  magis  abdita,  quam  sint  in  visceribus  hominum  (Proverb.  15  ei  Iob.  26).  Ergo  non  sunt  sola  sepulcra  cadaverum,  sed  sunt  ibi  arcana  iudicia.  In  profundis  inferni  ait  Salomon  esse  scortatores  cum  gigantibus  {Proverb.  2  et  9).  Res  magna  est,  quod  ait  Christus  {Apoc.  1),  se  habere  claves  inferni,  quem  ipse  iam  aperuerat,  et  clauserat.  Hinc  portas  inferni  dixit  non  pr  aev  alitur  as  ecclesiae,  a  se  in  regeneratione  fundandae  {Matt!t.  16).  Maxima  res  ibi  statuitur.  Antea  enim  praevalebant  inferorum  portae  sanctis  omnibus.  Ex  originali  item  corruptione  constat,  Adamum  esse  factum  servum  peccati,  serpenti  sui  potestatem  fecisse,  animaque  et  corpore  illi  obnoxium,  [pag.  622]  V  bi  ergo  erit  anima  post  mortem,  quae  tali  principi  subdita  erat?  Nonne  clausus  illi  erat  paradisus?  In  potestatem