7:683
683
APPENDIX
684
implendas,
sed
abolendas
promissiones
dicemus,
quando
promissio
quae
ante
ad
salutem
conferendam
per
se
valebat,
nunc
absque
signi
adminiculo
rata
non
erit.
Sed
aliter
plerique
ex
vetustis
ecclesiae
scriptoribus
senserunt.
Atqui,
simul
notare
operae
pretium
est,
quatenus
suae
sententiae
deferri
voluerint.
Id
Augustinus
Epist.
XXVIII.
acTHieronymum
paucis
verbis
dilucide
explicat.
Contra
Cypriani
opinionem,
inquit,
qui
forte
non
vidit
quod
videndum
erat,
sentiat
quisque
quod
volet.
Tantum
contra
manifestissimam
apostoli
fidem
non
sentiat,
qui
dicit
omnes
in
condemnationem
nasci:
contra
ecclesiae
fundatissimum
morem
non
sentiat,
quae
propter
animae
periculum
ad
baptismum
currit.
Ego
vero
omnes
in
Adam
mori
fateor,
nec
parvulos
minus
quam
adultos
opus
habere
Christi
redemptione.
Nec
receptum
morem
ecclesiae
improbo,
ut
ad
baptismum
currat.
Tantum
in
eo
falli
Augustinum
dico,
quod
periculum
statuens
spem
vitae
praecidit
infantibus,
quos
Dominus
suos
esse
pronunciat,
et
quibus
baptismus
non
competeret,
nisi
iam
in
ecclesiae
[fol.
17]
societatem,
Dei
promissione,
vocarentur.
Quae
igitur,
dicet
quispiam,
currendi
ratio?
Nempe
haec
opinor
satis
legitima,
ut
quam
Dominus
salutem
verbo
suo
promittit,
in
corpore
filii
obsignatam
et
quasi
insculptam
cernat
parens:
ut
filii
ablutionem
in
Christo
quaerens,
se
morti
obnoxium
cum
toto
suo
semine
profiteatur:
ne
tesseram,
quae
confirmandae
fidei
data
est,
videatur
negligere.
Denique,
ut
Christianorum
insigne
filius
in
sepulcrum
ferat.
Illa
autem
periculi
opinio,
quia
privatum
fuit
commentum,
secure
repudiari
potest
:
quia
manifestis
scripturae
testimoniis,
quae
prius
citavi,
contraria
est,
facessere
debet
e
medio.
Quod
si
cui
Augustini
sententiam
pervicaciter
tueri
placet,
omnes
sibi
damnandos
meminerit,
quibus
non
licuerit
per
aetatem
fieri
coenae
domini
participes:
nam
in
eodem
utrumque
ordine
locat:
ut
non
minus
periisse
censeat,
qui
coenae
dominicae
participatione
caruit,
quam
qui
baptismum
non
accepit,
libro
De
meritis
et
remissione
peccatorum
1
cap.
24
et
ad
Bonifacium
Epist.
106.
Neque
tamen
dicit
Augustinus,
adductam
eiusmodi
periculo
ecclesiam
fuisse,
ut
baptizandi
licentiam
mulieribus
permitteret
:
nam
in
extremo
etiam
periculo
ad
templum
properare
solitos
dicit,
ut
publico
ministerio
uterentur.
Unde
sequitur,
nullo
ecclesiae
usu
aut
more
fuisse
receptum,
ut
privatim
sibi
quispiam
munus
arriperet,
[fol.
18]
Alibi
quoque
dicit
matres
in
templum
currere,
ut
filiorum
saluti
consulant.
Nusquam
eas
dicit,
manu
sua
remedium
adhibere.
Ex
eo
etiam
quod
tradit
lib.
2
contra
epistolam
Parmen,
cap.
13
coniicere
licet,
omnino
muliebrem
baptismum
illa
aetate
fuisse
incognitum.
Si
laicus,
inquit,
necessitate
compulsus,
baptismum
dederit,
nescio
an
quisquam
pie
dixerit
esse
repetendum
:
|