7:682
ita
obtinuit,
ut
vix
hodie
ex
multorum
animis
revelli
queat:
quam
frivola
sit
et
absurda,
paucis
verbis
ostendam.
Mulieri
ius
munusque
baptizandi
ordinarium
non
competere
fatentur
omnes:
necessitatem
excusant,
si
immineat
mortis
periculum.
Sed
unde
hoc
persuasum
habent,
nisi
quia
libet
ita
credere?
Nec
vero
me
fugit,
necessitatem,
quam
fingunt
ex
Christi
verbis
solere
colligi:
Nisi
quis
renatus
fuerit
ex
aqua
et
spiritu,
non
intrabit
in
regnum
Dei
(Ioann.
3,
5).
Nempe
simili
olim
errore
ducti,
infantibus
panem
eucharistiae
et
calicem
ingerebant
:
quia
scriptum
est
:
Nisi
carnem
filii
hominis
comederitis
et
biberitis
eius
sanguinem,
non
habebitis
vitam
in
vobis
(Ioann.
6,
53).
Atqui,
hodie
ne
papistae
quidem,
quamlibet
caeci
sint,
ad
hunc
secundum
lapidem
impingunt.
In
baptismo
nescio
qui
factum
sit,
ut
absolutam
necessitatem
constituerent.
Quanquam
hoc
absurdum,
quod
quum
in
adultis
aliquam
adhibeant
moderationem,
solis
infantibus
se
inexorabiles
praebent.
Adultae
aetatis
hominem
sine
baptismo
salvum
fieri
posse
concedunt,
modo
votum
adsit.
Cur
ergo
infantem
recens
natum
pia
parentum
vota
eximere
a
reatu
non
poterunt?
Caeterum,
Christi
verba
aliorsum
trahunt,
[fol.
15]
quam
intelligi
debeant.
Primum,
totam
fere
illam
concionem
allegoricam
esse
constat.
Verum,
ut
illud
omittam,
si
quis
integro
iudicio
locum
hunc
expendat,
nullam
fieri
baptismi
mentionem,
facile
animadvertet.
Sed
hoc
mali
est,
quod
qui
temere
arripiunt
vocem
aquae,
praesumpta
opinione
delusi,
nihil
postea
iudicant.
Porro,
mihi
non
aliud
significat
aqua
et
spiritus,
quam
spiritus
et
ignis:
nam
ut
hic
posteriore
loco
nomen
ignis
vice
epitheti
ponitur:
ita
priore
illo
aquam
puto
vocari
spiritum,
quia
vim
officiumque
aquae
habeat
Alii
spiritum
et
aquam,
ut
subtilia
elementa,
terrae
opponunt.
Et
quidam
ex
veteribus
aquam
interpretantur
carnis
mortificationem.
Horum
certe
utrumque
magis
tolerabile,
quam
symbolo
alligare
hominis
salutem.
Non
agitur
hic
de
necessaria
baptismi
observatione
:
nam
infantes
baptizandos
esse
inter
nos
convenit:
ut
libera
non
sit
signi
omissio.
Sed
ubi
filium
libenter
parentes
ad
baptismum
offerrent,
si
morte
praeripitur,
an
desperanda
sit
eius
salus,
quaestio
est.
Qui
perditos
esse
volunt
omnes
quibus
aqua
tingi
non
contigit,
nimis
maligne
sentiunt
de
Christi
regno:
sub
quo
restrictiorem
Dei
gratiam
esse
fingunt,
quam
olim
sub
lege
fuerit.
Quia
fas
tunc
non
erat
ante
octavum
diem
circumcidere,
si
quis
puer
triduo
post
natalem
suum
mortuus
esset,
nulla
erat
noxa:
[fol.
16]
si
quidem
foedus
et
promissio
illi
in
ius
adoptionis
satis
erat.
Nunc
quum
dies
praescriptus
non
sit
baptismo,
qui
nec
contemptu,
nec
negligentia
signum
praeteribit,
plus
quam
absurdum
est
Dei
beneficio
fraudari,
quo
Iudaei
sub
lege
potiebantur.
Alioqui,
venisse
Christum
non
ad
|