7:681
681
AD
INTERIM.
682
longius
ducenda
sit
originis
series.
Neque
enim
in
uno
gradu
consistit
Deus,
sed
vitae
promissionem
in
mille
generationes
diffundit.
Ita
Paulus,
dum
ex
radice
sancta
ramos
esse
sanctos
colligit,
et
conspersionem
in
primitiis
consecrari
docet
(Rom.
11,16),
quaais
unicuique
fuerit
pater,
non
reputat:
sed
omnes
agnoscit
sanctos,
qui
ex
Abraham
et
reliquis
patribus
fuerant
progeniti.
Quaerit
an
non
pius
fieri
possit
impii
hominis
filius.
Et
mox
exclamat,
nihil
hoc
errore
crassius
fingi
posse.
Ego
vero
sine
exclamatione
placide
ipsum
moneo,
ne
posthac
in
tantum
fervorem,
nulla
causa
incitatus,
prorumpat:
nam
de
eo
inepte
certamen
movet,
quod
verum
esse
omnes
fatentur.
Quod
profanari
baptismum
dico,
si
alienis
conferatur,
perinde
valere
existimat,
ac
si
quis
aegrotum
non
esse
curandum
diceret,
quia
aegrotus
est.
Tametsi
aliquid
haberet
coloris
haec
similitudo
apud
imperitos,
breviter
tamen
ostendere
promptum
est,
quam
sit
intempestiva.
Domesticos
enim
appello,
non
qui
sani
sunt,
ut
Christo
non
indigeant:
sed
qui
in
se
mortui,
vitam
in
eo
quaerunt.
Sicuti
per
alienos
non
intelligendi
sunt,
quicunque
alienati
sunt
a
Deo
per
peccatum,
sed
quos
a
regno
suo
adhuc
arcet,
ut
nostrum
ministerium
se
ad
eos
usque
non
extendat,
[fol.
13]
Tales
vero
sunt
omnes,
quibus
non
destinatur
baptismus,
Christi
mandato
:
sed
haec
omnia
ex
uno
ignorantiae
fonte
manant,
quod
nunquam
intellexit
censor,
qui
immundi
sunt
natura,
eosdem
foederis
beneficio
sanctos
esse:
qui
exsulant
a
regno
Dei
ob
peccatum,
iure
adoptionis
propinquos
esse
Deo:
qui
aeternae
morti
obnoxii
sunt,
imo,
penitus
in
Adam
mortui,
benedictionem
ex
hoc
verbo
consequi
:
Ero
seminis
tui
Deus
:
ut
vitae
coelestis
sint
haeredes.
Denique,
nunquam
expendit
quale
inter
Christianorum
et
Turcarum
liberos
esset
discrimen.
Accedit
etiam
altera
perinde
crassa
naturae
efficaciaeque
baptismi
ignoratio:
nam
si
hoc
illi
modo
in
mentem
venisset,
baptismum
verbi
esse
appendicem,
hoc
ipsum
de
quo
litigat,
vidisset
sequi
:
non
esse
signi
capaces,
nisi
qui
iam
verbo
sanctificati
fuerint.
Ex
eodem
principio
fluit
et
istud
delirium,
quod
mulieres
facit
baptismi
administras
in
casu,
ut
vocat,
necessitatis
:
me
vero,
qui
hanc
alieni
muneris
illicitam
esse
usurpationem
dico,
toto
errare
coelo
superciliose
pronunciat.
Haec
vero
non
gravis
literati
hominis
censura
est,
sed
barbara
hominis
mechanici
licentia,
adeo
superbe
hominem
non
male
de
ecclesia
meritum
damnare.
Toto
coelo
errare
Calvinum,
ignotus
et
sine
nomine
typographus
censet.
Quantum
ponderis
habitura
est
gigantis
huius
autoritas,
nullis
rationibus
suffulta?
[fol.
14]
Caeterum,
quia
vetus
ac
tritum
proverbium
est
apud
imperitos,
communem
errorem
haberi
iuris
loco:
haec
autem
opinio
temere
concepta
sub
tenebris
papatus
|