41:68  quidem  concussio  duntaxat  regni  macedonii,  quum  coeperunt  inter  se  confligere  duces,  qui  apud  eum  autoritate  et  gratia  pollebant:  tandem  tamen  regnum  ad  quatuor  pervenit,  de  quibus  diximus,  et  rursus  dicendum  erit.  Nunc  si  anni  numerentur,  non  fuit  tanta  diuturnitas  illarum  monarchiarum,  ut  debuerit  vocari  perpetuum  illud  tempus.  Respondeo,  hoc  ad  sensum  piorum  referri,  quibus  potuit  mora  ilia  parere  multum  taedii:  ita  ut  tabescerent  in  suis  miseriis,  nisi  haec  prophetia  illos  sublevasset  aliqua  ex  parte.  Videmus  hodie  quantus  sit  desiderii  fervor,  ubi  verba  fiunt  de  auxilio  Dei:  deinde  etiam,  ut  animi  nostri  postquam  aestuarunt  desiderio,  statim  ad  impatientiam  declinent.  Ita  fit  ut  Dei  promissiones  non  sufficiant  ad  nos  sustinendos:  quia  nihil  difficilius  est,  quam  longam  moram  ferre.  Si  centum  iam  annis  oppressa  fuisset  ecclesia,  quid  constantiae  in  nobis  cerneretur?  Si  exoritur  turbo,  iam  obstupescimus,  Quando  tandem?  Quando  tandem?  Nondum  elapsi  erunt  tres  vel  quatuor  menses,  quum  omnes  intendent  litem  Deo,  et  cum  eo  expostulabunt,  quia  non  magis  festinet  ad  opem  ferendam  ecclesiae  suae.  Non  igitur  mirum  est,  si  angelus  hic  attribuat  saeculum  unum,  et  deinde  saeculum  saeculorum  tyrannis,  sub  quibus  opprimenda  erat  ecclesia.  Quanquam  non  dubito  quin  respexerit  ad  plenitudinem  temporum.  Scimus  enim  Christum  fuisse  finem  legis:  et  quia  iam  propior  erat  eius  adventus,  ideo  admonuit  Deus  fideles,  ut  reiicerent  suam  exspectatione��!  usque  ad  redemptoris  adventum.  Quum  igitur  angelus  hic  saeculum  unum,  et  saeculum  saeculorum  nominat,  non  dubito  quin  tempus  praefiniat  electis,  ut  statuant  sibi  patienter  ferendas  esse  molestias  quaslibet,  quoniam  hoc  divinitus  erat  decretum,  ut  dominarentur  quatuor  bestiae,  non  tamen  ad  paucos  annos,  sed  usque  in  saeculum  saeculorum:  hoc  est,  donec  tempus  venit  renovandi  orbis,  quum  scilicet  Deus  in  solidum  ecclesiam  suam  restituit.  Pergamus:  19.  Tunc  optavi  ad  veritatem  (istud  fcQiP?  solet  exponi  communiter,  ad  veritatem:  hoc  est,  cupivi  scire)  de  bestia  quarta,  quae  erat  diversa  ab  omnibus  illiSj  terribilis  valde^  cuius  dentes  (erant)  ferri  (ferrei)  et  ungues  aeris  (aenei),  comedens  et  conterens,  et  re*  siduum  pedibus  suis  conculcans.  20.  Et  super  cornibus  decem  (de  cornibus  decem),  quae  (erant)  in  capite  eius,  et  (de)  postremo  quod  surgebat)  et  (quod)  ceciderant  ex  prioribus  tria:  et  (quod)  cornu  illi  (erant)  oculi,  et  os  loquens  grandia:  et  adspectus  eius  magnus  prae  sociis  (hoc  est,  prae  aliis  bestiis).  Hic  propheta  attentius  et  magis  sedulo  interrogat  angelum  de  quarta  bestia:  sicuti  ante  vidimus  fuisse  tactum  maiori  admiratione  ubi  bestiam