39:68  Iam  repetere  memoria  convenit  quod  nuper  attigi,  nempe  salutem  cuius  fit  mentio,  referri  ad  naturam  regni  Christi.  Si  ageretur  de  terreno  aliquo  et  temporali  imperio,  salus  etiam  posset  esse  temporalis.  Sed  quia  hic  promittitur  spirituale  et  coeleste  regnum  Christi,  salus  quae  adiungitur  penetrat  usque  ad  coelos  ipsos.  Ergo  latius  patet  quam  totius  mundi  status.  In  summa  non  debet  includi  salus  de  qua  nunc  vaticinatur  Ieremias  finibus  caducae  vitae,  neque  in  hoc  mundo  quaeri  ubi  stationem  non  habet:  sed  si  volumus  intelligere  quaenam  sit,  discamus  animos  nostros  sursum  attollere  et  supra  hunc  mundum,  et  quidquid  nunc  nobis  occurrit.  Salus  igitur  est  aeterna.  Interim  Christus  etiam  nobis  gustum  aliquem  praebet  huius  salutis  in  praesenti  vita,  sicuti  dicitur,  Pietas  habet  promissiones  tam  praesentis  vitae  quam  futurae.  Sed  quia  debet  haec  promissio  referri  ad  naturam  regni  Christi,  non  dubium  est  quin  sit  perpetua,  et  quin  debeat  nos  erigere  usque  ad  ipsum  coelum.  Additur  saluti  securitas:  quia  si  trepidarent  semper  fideles,  qualis  esset  eorum  salus?  Et  scimus  non  aliter  posse  nunc  concipi  felicitatem  quae  nobis  allata  est  a  Christo  nisi  ex  pace,  quemadmodum  etiam  toties  docet  scriptura:  Iustificati  per  Christum  habemus  pacem  apud  Deum,  inquit  Paulus  (Rom.  5,  1):  deinde  quum  loquitur  de  regno  Dei  eiusdem  epistolae  cap.  14  (v.  17)  dicit  positum  esse  in  gaudio,  in  pace  spiritus:  et  alibi  (Philip.  4,  7),  Pax  Dei,  quae  exsuperat  omnem  sensum,  palmam  obtineat  in  cordibus  vestris.  Haec  igitur  inter  se  cohaerent,  nempe  salus  et  tranquillitas,  non  quod  in  mundo  fruamur  laeto  et  pacato  statu.  Se  enim  nimium  fallunt  qui  imaginantur  hic  quietem,  quia  necesse  est  defungi  perpetua  militia,  ut  tandem  colligat  nos  Deus  in  fruitionem  beatae  quietis.  Certandum  igitur  est  in  hoc  mundo.  Itaque  fideles  obnoxii  semper  erunt  multis  turbis  et  ideo  admonet  suos  discipulos  Christus  (Ioh.  16,  33),  In  me  pacem  habetis:  in  mundo  autem  quid?  turbas  et  molestias.  Nunc  ergo  videmus  cur  propheta  fiduciam  vel  securitatem  coniunxerit  saluti,  nempe  quia  non  aliter  statuere  possumus  nos  semper  fore  salvos,  nisi  hoc  quoque  nobis  persuasum  sit,  Deum  gerere  curam  salutis  nostrae  ita  ut  nos  protegat  virtute  sua,  ut  auxilium  eius  semper  nobis  praesto  futurum  sit  quoties  opus  erit.  Tandem  adiungit,  Et  hoc  nomen  quo  vocabunt  eam,  Iehovah  iustitia  nostra.  Cap.  23  hoc  nomen  Christo  datum  fuit,  et  proprie  etiam  competit  in  ipsum  solum:  nunc  autem  transfertur  ad  ecclesiam,  nempe  quidquid  proprium  et  capiti  commune  fit  omnibus  membris.  Scimus  enim  Christo  nihil  esse  suum,  quia  quum  factus  est  iustitia,  hoc  ad  nos  refertur,  quemadmodum  dicit  Paulus  (1.  Cor.  1,  30),  Factus  est  nobis  iustitia  et  redemptio  et  sanctificatio  et  sapientia.  Quum  ergo  contulerit  pater