10.1:68
non
satis
sapienter
hoc
factum
esse
existiment,
quicunque
tamen
in
considerandis
Dei
factis
neque
ex
humana
prudentia
sed
ex
infinita
eius
potestate
metiendis
sunt
versati,
non
modo
ista,
ut
arbitror,
non
reprehendent,
sed
etiam
rei
novitate
ac
magnitudine
perculsi,
nihil
mediocre
ex
istis
initiis
sperabunt.
Itaque,
ut
ad
rem
ipsam
veniam,
quum
eo
quam
dixi
multitudo
convenisset,
D.
Iohannes
Calvinus,
tum
paene
primum
post
octo
menses
molestissimo
quartanae
morbo
felicibus
auspiciis
liberatus
et
gallica
oratione,
ut
ab
omnibus
intelligi
posset,
praefatus,
indictum
fuisse
hunc
diem
ex
amplissimi
Senatus
mandato
solenni
scholasticarum
legum
promulgationi,
omnes
ad
preces
fundendas
est
cohortatus.
Deinde
Michael
Bosetus
archigrammateus
Syndicorum
iussu
Academiae
leges
clara
voce
et
gallico
sermone
summa
cum
omnium
attentione
recitavit.
Postea
confessionis
formulam,
in
[pag.
3]
quam
publici
omnes
auditores
iurarent
et
iusiurandum
solenne
quod
concipere
Bectorem
et
omnes
utriusque
scholae,
privatae
videlicet
ac
publicae,
doctores
oporteret,
recensuit.
Denique
a
ministrorum
collegio
electum,
ab
amplissimo
vero
Senatu
designatum
pronunciavit
Theodorum
Bezam,
unum
ex
verbi
ministris,
scholae
rectorem.
Antea
vero
designarant
iidem
Antonium
Cevallerium
hebraeae
linguae,
Franciscum
Beraldum
graecae,
Iohannem
Tagautium
philosophiae
professores
:
Iohannem
Bendonium
supremae
classis
in
privata
schola
doctorem
:
Carolum
Malbueum
secundae,
Iohannem
Barbirium
tertiae
eundemque
Gymnasiarcham,
Gervasium
Enaltum
quartae,
Petrum
Ducem
quintae,
Iohannem
Perrilium
sextae,
Iohannem
Laureatum
denique
septimae
ac
postremae*
Ad
quos
Petrus
Daqueus
cantor
accessit.
Theologiam
enim
D.
Iohannes
Calvinus
multis
iam
ante
annis
profitebatur,
cui
nunc
D.
Theodorus
Beza,
qui
alternis
hebdomadibus
idem
munus
obeat,
collega
adiunctus
est
His
vero
peractis,
quum
primarius
Syndicus
Bectori
fecisset
dicendi
potestatem,
tum
ille
1)
.
.
.
.
[pag.
9]
Hanc
vero
Bectoris
orationem
D.
Iohannes
Calvinus
postremo
excipiens,
brevi
quidem,
ut
solet,
sed
diligenti
et
accurata
oratione,
primum
omnium
docuit
hoc
consilium
a
Deo
O.
M.
profectum.
Deinde
studiosos
omnes
ad
tantum
agnoscendum
beneficium
est
cohortatus.
Postea
amplissimi
Senatus
voluntate,
prout
res
ferebat,
commendata,
ad
ipsos
Syndicos
et
circumstantes
senatores
se
convertens,
gratias
illis
egit
totius
academiae
nomine,
quod
sua
etiam
praesentia
sustinuissent
totum
illum
coetum
honestare,
et
legum
promulgationem
exornare,
rogavitque
vehementer
ut
in
tam
sancto
consilio
tamque
honesto
conatu
pergerent,
et
omnia
sibi
de
bonitate
Dei
O.
M.
promitterent
Postremo
vero
caeteris
quoque
honestissimis
1)
Sequitur
hic
Bezae
oratio
inauguralis,
quam
pro
tempore
omittimus
alio
loco
commodiore
inserendam.
|