7:679
679
APPENDIX
680
continet:
sic
enim
alicubi
loquor:
Quum
scriptum
sit,
nos
omnes
esse
natura
filios
irae,
ac
in
peccato
conceptos,
cui
damnatio
adhaeret:
e
natura
nostra
demigremus
oportet,
antequam
in
regnum
Dei
aditus
nobis
pateat.
Et
quid
dici
clarius
potest,
quam
carnem
et
sanguinem
regnum
Dei
possidere
non
posse?
Aboleatur
ergo
quidquid
nostrum
est,
tum
possessionem
hanc
cernemus.
Inde
colligo,
regeneratione
opus
habere
infantes.
Sed
hanc
ex
promissione
gratiam
illis
provenire
contendo:
baptismum
vero,
sigilli
instar
sequi.
Denique
hoc
passim
inculco,
supernaturale
esse
privilegium,
quod
a
reatu
eximuntur.
Quanquam
censori
haec
solutio
ignota
esse
non
debebat,
quum
ex
Augustino
eam
sumpserim.
Quod
Ioannes
Baptista
ab
utero
sanctificatus
est,
inter
alia
quae
illic
narrantur
miracula
referendum
esse
dicit.
Assentior:
neque
ego
hoc
testimonio
in
praesenti
causa
usus
sum.
Alibi
contra
Anabaptistas
adduco,
ex
quorum
numero
tametsi
hunc
non
puto
esse,
tamen,
ut
inconsiderati
homines
solent,
se
in
malam
suspicionem
temere
proiicit.
Porro
quasi
duos
iam
profligaverit
errores,
postquam
temere
effutivit
Pelagii
nomen,
et
ex
Paulo
recitavit,
omnes
esse
natura
filios
irae,
ad
tertium
errorem
se
descendere
[fol.
9]
profitetur.
Quisnam
vero
hic
error?
Quod
baptismum,
si
alienis
conferatur,
profanari
dico.
Atqui,
si
censori
negotium
foret
cum
Anabaptista,
eandem
mecum
rationem
adduceret,
iure
conferri
baptismum
pueris,
quos
Deus
in
foedus
suum
adoptavit.
Quid
ergo
absurdi
in
re
prorsus
confessa
invenit?
Excipit
scilicet,
nos
quoque
fuisse
alienos
et
ex
gentibus
peccatores
:
fuisse
tamen
baptizatos
Christi
mandato:
qui
non
sanctos
tantum
vel
sanctorum
filios,
sed
omnes
gentes
baptizari
iussit.
Certe
hic
bonus
pater,
secure,
ut
video,
in
umbra
vini
aut
cervisiae
philosophari
solitus,
eandem
confidentiam
longiffi^spargere
voluit.
Sed
expendere
debuerat,
quo
sensu
profanari
baptismum
dicam,
si
alienos
promiscue
ac
domesticos
ad
eum
admittimus.
Et
vero
id
ex
Christi
mandato,
quod
citat,
evincere
promptum
est.
Christus
omnes
iubet
baptizari,
inquit.
An
non
prius
vult
evangelium
praedicari?
Hunc
enim
ordinem
commendat
apostolis,
ut
doceant
ac
baptizent
(Matth.
28,
19).
Ergo
evangelii
doctrina,
qui
prius
alieni
erant,
inseruntur
in
ecclesiam.
Ita
Paulus
docet,
quum
Iudaei,
qui
naturales
rami
sanctae
radicis
erant,
defracti
fuerint,
gentes
tanquam
sylvestres
oleastros,
fuisse
in
illorum
locum
insitas
(Rom.
l
l
,
20).
Quo
modo
hoc?
Nempe
per
evangelium.
Absurde
ergo
censor
noster,
qui
membrum
unum
decerpit:
imo,
quae
a
Christo
coniuncta
erant,
divellit
ac
lacerat.
Quare
breviter
[fol.
10]
respondeo:
vocari
quidem
ad
baptismum,
Christi
voce,
alienos:
sed
prius
evangelii
praedicatione
cooptari
in
familiam.
Ita
ante
domesticus
|