7:678
pronunciat
(Matth.
22,
32):
eadem
ratione
conficitur,
genuinos
Abrahae
filios,
etiam
prius
quam
nascantur,
vitae
aeternae
esse
haeredes,
quando
in
eodem
ipsos
gradu
collocat
Dei
promissio.
Meminerint
ergo
lectores,
non
hic
disputari,
an
baptizari
infantes
necesse
sit,
nec
vocari
in
dubium,
an
baptismo
inserantur
in
Christi
corpus,
an
illis
sit
lavacrum
regenerationis,
an
peccatorum
veniam
obsignet:
sed
tantum
de
praecisa
necessitate
moveri
quaestionem.
Meminerint,
quo
argumento
contendam,
eos
sine
baptismo
salutem
posse
consequi:
nempe,
quia
per
se
satis
efficax
sit
promissio,
quae
adhuc
in
utero
inclusis
vitam
assignat.
Huc
pertinet,
quod
Paulus
sanctos,
honoris
causa,
eos
nominat
(1
Cor.
7,
14):
significans
ipsos
a
communi
hominum
semine,
iure
foederis
segregari.
Alterum
argumentum
adduco:
quod
externis
signis
minime
alliganda
sit
animae
salus.
Quid
enim
Christi
sanguini
residuum
fiet,
si
in
aqua
vitam
spiritualem
includimus?
Addo
praeterea:
Ideo
baptizari
infantes,
quia
domestici
sunt
ecclesiae.
Hoc
enim
iure
nititur
paedobaptismus,
quod
iam
Deus
suos
agnoscit,
qui
nostro
ministerio
illi
offeruntur.
Unde
et
suos
olim
vocabat,
quicunque
ex
Israele
ducebant
originem.
Ac
merito:
sancta
enim
erat
progenies,
ut
Paulus
docet,
Hom.
l
l
,
16.
Haec
omnia
dissimulans
censor,
[fol.
7]
primum
hac
ratione
contra
insurgit:
quod
non
ex
sanguinibus,
neque
ex
voluntate
carnis
aut
viri,
sed
ex
Deo
nascamur
in
spiritualem
vitam:
quod
non
nisi
caro
ex
carne
descendat:
quod
omnes
nascamur
filii
irae.
Quasi
vero
negem,
maledictum
natura
esse
totum
Adae
genus,
adeoque
infantes
ipsos,
antequam
iii
lucem
prodeant,
mortis
aeternae
reatu
teneri
implicitos.
Sed
in
eo
nimirum
fallitur
quod
inter
vitium
naturale
et
remedium
aliunde
proveniens
non
discernit.
Nec
vero
novam
solutionem
nunc
ex
tempore
comminiscor:
sed
referam
duntaxat,
quod
ante
annos
quatuor
a
me
proditum
est.
Sic
enim
in
septimum
caput
prioris
ad
Corinthios
epistolae
loquor:
Qui
conveniet
haec
sententia,
sanctos
esse
piorum
liberos,
cum
eo
quod
alibi
tradit:
Omnes
esse
natura
filios
irae?
Item
cum
sententia
Davidis:
Ecce
in
peccato
conceptus
sum?
Respondeo,
universalem
esse
propagationem
peccati
et
damnationis
in
semine
Adae:
omnes
igitur
ad
unum
sub
hac
maledictione
includi,
sive
ex
fidelibus,
sive
ex
impiis
descendant.
Neque
enim
spiritu,
sed
carne,
liberos
suos
generant
fideles.
Aequalis
itaque
est
in
omnibus
naturae
conditio,
ut
sint
tam
peccato
quam
aeternae
morti
obnoxii.
Quod
autem
liberis
fidelium
speciale
privilegium
tribuit
apostolus,
id
fluit
ex
beneficio
foederis:
quo
superveniente
deletur
naturae
maledictio:
et
Deo
per
gratiam
consecrantur,
[fol.
8]
qui
natura
profani
erant.
Sic
ego
illic
ad
verbum.
Institutio
quoque
nostra
pleniorem
eius
rei
explicationem
43*
|