8:674
ritus
malus,
ita
quum
poenitens
iustificatur,
varie
HU
se
insinuat
spiritus
bonus,
et
secernitur
malus.
Sicut
intravit
Satanas
in
cor
Iudae,
in
cor
Ananiae
et
Saphirae,
quando
peccarunt,
ita
in
corda
aliorum
intrat
magis
vel
minus.
Atque
ita
quum
iustificantur,
egreditur
ab
eis
spiritus
immundus,
ut
ait
Christus.
Sed
esto.
Imaginemur,
solam
ita
esse
Dei
imputationem,
et
offensae
in
ipso
Deo
remissionem,
quasi
Deus
mutetur,
non
homo.
Nonne
et
in
his
est
dare
magis
etl)
minus
?
Nonne
huic
magis
remittitur,
et
illi
minus?
Ita
Christus
docet
Luc.
7.
Hinc
dicitur
hic
magnus,
iste
maior,
ille
maximus
in
regno
coelorum.
Sicut
imputatione
hic
dicitur
iustus,
reconciliatus
et
gratus:
ita
imputatione
ille
dicitur
magis
iustus,
magis
reconciliatus,
et
magis
Deo
gratus.
Qui
[pag.
610]
negotiando
est
quinque
talenta
superlucratus,
gratior
est,
quam
qui
duo,
et
pluribus
civitatibus
praeficitur.
Omnia
in
nobis
augeri,
docet
Paulus,
magis
et
magis
abundare,
et
iustitiam
et
gratiam
et
gloriam.
Id
ipsum
docuit
Christus,
dicens:
Ei,
qui
habet
dabitur,
et
reddetur
abundantior.
2)
Vitam
habeant,
et
abundantius
habeant.
Faxit
Deus,
Calvine,
ut
deposito
magico
tuo
fascino,
in
omnibus
abundare
satagas.
Sola
Petri
disputatio
contra
Simonem
magum
te
confundit,
et
operum
iustitiam,
etiam
in
ethnico
docet.
Rogat
Petrus,
an
Deus
sit
iustus?
An
benefacientibus
bene
faciat?
et
molesacientibus
male
faciat?
Si
haec
est
iustitia
naturalis,
ob
ipsa
benefacta
ipse
benefacit,
sicut
ob
malefacta
molesacit.
Est
ergo0)
inter
ethnicos
aliqua
operum
retributio,
tit
ipsemet
docet
Act.
10
et
Paulus,
Rom.
2.
Hinc
Petrus
necessario
sequi
ait
resurrectionem,
quod
benefacturus
sit
Deus
iis,
qui
benefacientes
sunt
mala
perpessi.
Quam
iustitiam
tu
cum
Simone
mago
negas.
Instar
Simonis
magi
tu
doces,
iustificationem
et
fidem
esse
solam
cognitionem.
Observationem
vero
praeceptorum
esse
penitus
impossibilem.
Contra
docet
Ieremias,
ipsam
praeceptorum
observationem
esse
cognitionem
Dei
(Ier.
22).
Ioannes
ipse
ait:
Per
hoc
scimus,
quod
cognoscimus
eum,
quia
praecepta
illius
observamus.
Qui
dicit,
novi
eum,
et
praecepta
eius
non
servat,
mendax
est:
praecepta
enim
eius
gravia
non
sunt.
Ridicula
hinc
ostenditur
cognitio
tua,
imo
magica
fascinatio,
et
ementito
iustificatio.
EPISTOLA
DECIMA
QUARTA.
Nec
fidem
Christi,
nec
opera
bona
probe
tu
intelligis,
nec
regnum
eius
coeleste.
Ut
rem
imaginariam
regnum
hoc
Christi
deludis,
quasi
sit
res
de
solo
titulo,
quod
nos
cum
Christo
iam
nunc
regnemus
in
1)
aut.
2)
Add.
Et
alibi.
3)
igitur.
|