9:67
67
SECUNDA
DEFENSIO
68
nihil
magis
receptum
sit
aut
vulgare
quam
sub
pane
dari
Christi
corpus.
Papistas
melius
a
necessitate
tropi
eximeret
sua
transsubstantiatio.
Qui
vero
panem
et
corpus
res
fatetur
esse
diversas,
quomodo
figuram
ab
his
verbis
tollet:
Hoc
est
corpus
meum?
Quid?
ubi
calix
vocatur
sanguis,
nonne
illis
in
promptu
est
exceptio,
continens
pro
contento
sumi?
Non
est
igitur
hoc
tragoedias
agere
in
nugis,
quod
dico
mihi
curae
non
esse,
quibuscum
phreneticus
hic
confligat,
[pag.
47]
qui
se
tam
pulchre
elidit.
Dicendum
enim
id
omnino
fuit,
nisi
vellem
sciens
causam
prodere.
Posthac
vero
ipse
discat
in
re
seria
non
ita
nugari.
Ac
libere
iterum
repeto,
nisi
tropum
suum
publico
consensu
sanctificatum
esse
ostendat,
suo
ipsius
ore
damnatum
esse
haereseos,
qui
sine
exceptione
pro
haereticis
habendos
tam
audacter
pronunciat,
quicunque
explicandis
Christi
verbis
figuram
adhibent.
Scite
tamen
eludit,l)
me
facetum
voluisse
videri
exprobans.
Vide,
Ioachime,
uter
facetiarum
sit
cupidior:
egone
qui
dictum
istud
non
nisi
ex
re
nata
sine
ulla
affectatione
inserui,
ac
sponte
oblatum
usurpavi,
an
tu,
qui
sine
lepore2)
nescio
quas
frigidas
elegantias
longe
accersis.
Tuus
vero
iste
triumphus,
tropum
tuum
sanctificatum
esse
a
Christo
et
ab
apostolis,
non
ante
victoriam
abs
te
canitur:
quia
iam
victus
ac
prostratus
tibi
tamen
plaudere
non
desinis.
Consentire
te
iactas
cum
Christo.
Certa
et
invicta
ratio,
si
modo
tibi
concederetur.
Sed
ex
quo
principio
hoc
sumptum
est,
magis
Christi
verbis
consentaneum
esse,
panem
vocari
corpus,
quia
cum
eo
corpus
datur,
[pag.
48]
quam
quia
symbolum
est
visibile
corporis,
et
quidem
cum
sua
veritate
coniunctum?
Quum
vero
scripturam
causeris
nec
dialecticis
nec
grammaticis
legibus
astringi,
quod
nos
tibi
libenter
damus,
quaero
nunc
qua
conscientia,
vel
etiam
qua
fronte
nostras
contradictiones
in
eadem
pagina
exagites,
quia
quidam
nostrum
in
verbis
Christi
synecdochen,
metaphoram
alii,
metonymiam
alii
esse
tradunt?
Nam
si
in
his
figuris
nulla
est
maior
religio,
sua
cuique
relinquenda
erat
libertas.
Sicuti
autem
concludit
Ioachimus,
licet
in
suo
dogmate
tuendo
nostri
consentiant,
et
in
verbis
quaedam
sit
consonantia,
contradictoria
tamen
scribere:
vicissim
ex
liquida
demonstratione
concludere
mihi
liceat,
ipsum
nec
probe
nec
ingenue
facere,
qui
inexplebili
contentionis
studio
improbe
ad
conflandum
dissidium
arripit,
quae
facile
conciliari
inter
se
poterant:
perperam
multa
calumniose
detorquet,
atque
ex
levicula
quaque
varietate
gravem
repugnantiam
confingit.
Dum
vero
Consensum
nostrum,
quo
sepulta
erant
omnia
dissidia,
suis
nebulis
quan-
1)
il
rabat
le
coup
de
fort
bonne
grace.
2)
sans
grace
ne
demi.
|