50:67
67
EPIST.
PAULI
AD
CORINTHIOS
II
68
dissimulatione
eam
foveri
perniciosum
est.
Id
quia
facere
non
curaverant
Corinthii,
Paulus
in
posterum
admonet
quid
facere
debeant.
Gloriari
in
facie,
non
in
corde
est
externa
pompa
fucum
facere
et
pro
nihilo
ducere
cordis
sinceritatem.
Nam
qui
vere
cordati
erunt,
nunquam
nisi
in
Deo
gloriabuntur.
Ubi
autem
inanis
est
ostentatio,
illic
nulla
sinceritas,
nulla
animi
rectitudo.
13.
Nam
sive
insanimus,
Deo
insanimus:
sive
sani
sumus,
vobis
sani
sumus.
14.
Caritas
enim
Christi
constringit
nos:
iudicantes
illud,
quod
si
unus
pro
omnibus
mortuus
fuit,
ergo
omnes
sunt
mortui.
15.
Et
quidem
pro
omnibus
mortuus
est:
ut
qui
vivunt,
posthac
non
sibi
vivant,
sed
ei
qui
pro
omnibus
mortuus
est
et
resurrexit.
16.
Itaque
nos
posthac
neminem
novimus
secundum
carnem.
Quinetiam
si
secundum
carnem
novimus
Christum,
iam
non
amplius
novimus.
17.
Proinde
si
quis
in
Christo
nova
sit
creatura,
vetera
praeterierunt:
ecce,
nova
facta
sunt
omnia.
13.
Sive
insanimus.
Hoc
per
concessionem
dictum
est.
Sana
enim
erat
gloriatio
Pauli,
vel
sobria
et
sapientissima
insania,
si
ita
vocare
libet:
sed
quia
multis
videbatur
ineptus,
loquitur
ex
eorum
opinione.
Duo
autem
asserit:
se
nequaquam
habere
rationem
sui,
sed
hoc
unum
habere
propositum,
ut
Deo
et
ecclesiae
serviat:
deinde
nihil
se
vereri
hominum
opinionem,
quin
paratus
sit
insanus
haberi,
perinde
atque
sanus,
modo
negotium
Dei
et
ecclesiae
fideliter
agat.
Sensus
est
igitur,
quod
meam
integritatem
toties
praedico,
perinde
id
homines
accipient
ut
volent:
non
tamen
facio
mea
causa,
sed
Deum
tantum
et
ecclesiam
habeo
prae
oculis.
Paratus
ergo
sum
tacere
et
loqui,
prout
Dei
gloria
et
ecclesiae
utilitas
postulabit:
ac
libenter
patiar
ut
me
insanum
iudicet
mundus,
modo
non
insaniam
mihi,
sed
Deo.
Dignus
locus
non
observatione
modo,
sed
assidua
etiam
meditatione.
Nisi
enim
ita
compositi
animis
erimus,
minima
quaeque
offendicula
subinde
ab
officio
nos
abducent.
14.
Caritas
enim
Christi
Nomen
caritatis
tam
passive
quam
active
potest
accipi.
Malo
secundum.
Nisi
enim
plus
quam
ferrei
simus,
facere
non
poterimus
quin
totos
nos
devoveamus
Christo,
dum
reputamus
quanto
amore
nos
prosequutus
est,
quum
mortem
pro
nobis
subiit.
Et
Paulus
se
ipsum
exponit
dum
addit,
aequum
esse
ut
illi
vivamus,
nobis
mortui.
Ergo
quemadmodum
prius
dixerat
se
timore
sollicitari
ad
officium,
propterea
quod
reddenda
erit
semel
ratio
:
ita
nunc
ponit
alterum
stimulum,
illam
scilicet
immensam
dilectionem
Christi
erga
nos,
cuius
specimen
nobis
exhibuit
sua
morte.
Huius
inquam
amoris
agnitio
constringere
affectus
nostros
debet,
ne
alio
inclinent
quam
ad
eum
redamandum.
|