47:67
67
IN
EVANGELIUM
IOANNIS
68
vitam
reiiciunt
non
restare
nisi
mortem,
quum
non
alibi
vita
constet
quam
in
fide.
Praeteritum
verbi
tempus
{AcpaTCxot)c
posuit,
quo
melius
exprimeret
de
omnibus
incredulis
actum
esse.
Notandum
autem
Christum
peculiariter
de
his
loqui
quorum
impietas
se
in
manifesto
evangelii
contemptu
prodiderit.
Tametsi
enim
verum
est,
non
aliud
unquam
fuisse
effugiendae
mortis
remedium
quam
si
ad
Christum
confugerent
homines,
quia
tamen
hic
Christus
disserit
de
evangelii
praedicatione
quae
spargenda
erat
per
totum
mundum,
sermonem
adversus
eos
stringit,
qui
accensam
divinitus
lucem
sponte
ac
maligne
exstinguunt.
19.
Hoc
autem
est
iudicium,
quod
lux
venit
in
mundum
:
et
dilexerunt
homines
tenebras
magis
quam
lucem.
Erant
enim
mala
eorum
opera.
20.
Quisquis
enim
mala
agit,
odit
lucem,
et
non
venit
ad
lucem,
ne
arguantur
opera
eius.
21.
Qui
autem
facit
veritatem,
venit
ad
lucem,
ut
manifestentur
eius
opera,
quod
in
Deo
sint
facta.
19.
Hoc
autem
est
iudicium.
Occurrit
murmuribus
et
querimoniis,
quibus
exagitare
solent
profani
homines
nimium,
ut
ipsi
putant,
Dei
rigorem,
quum
severius
quam
optarent
cum
illis
agit.
Durum
videtur
omnes
qui
in
Christum
non
credunt
exitio
devoveri.
Ne
quis
itaque
suam
damnationem
Christo
adscribat,
propriae
cuiusque
culpae
imputandam
esse
docet.
Ratio,
quia
infidelitas
malae
conscientiae
testis
est.
Unde
constat,
obstare
suam
pravitatem
incredulis,
no
ad
Christum
accedant.
Sunt
qui
putant
notari
hic
duntaxat
signum
damnationis.
At
Christi
consilium
est
hominum
improbitatem
compescere,
ne
suo
more
tergiversari
vel
cum
Deo
expostulare
audeant,
quasi
inique
eos
tractet,
dum
infidelitatem
morte
aeterna
punit.
Tale
ergo
iudicium
aequum
esse,
nullisque
calumniis
obnoxium
demonstrat,
non
tantum
quia
perverse
faciunt,
qui
tenebras
praeferunt
luci
et
lucem
ultro
sibi
oblatam
fugiunt,
sed
quia
illud
odium
lucis
nonnisi
ex
animo
male
sibi
conscio
et
scelerato
nascitur.
Refulget
quidem
in
multis
pulchra
sanctitatis
species,
.qui
tamen
evangelio
adversantur,
verum
ut
sanctiores
angelis
appareant
hypocritas
esse
minime
dubium
est,
qui
non
alia
de
causa
repellunt
Christi
doctrinam
nisi
quia
latebras
suas
amant,
quibus
tegatur
eorum
foeditas.
Quum
ergo
sola
hypocrisis
infensos
homines
Deo
reddat,
tenentur
omnes
convicti,
quia
nisi,
superbia
excaecati
in
vitiis
sibi
placerent,
prompti
ac
voluntarii
essent
ad
recipiendam
evangelii
doctrinam.
20.
Quisquis
enim
mala
agit.
Sensus
est,
ideo
lucem
ipsis
esse
odiosam
quia
mali
sunt,
et
quantum
in
se
est
peccata
sua
tegere
cupiunt:
unde
sequitur
eos
remedium
abigendo
damnationis
mate-
|