8:661
661
EPISTOLAE
AD
CALVINUM.
662
ibi
actus
realis
intus
generationis,
non
actio
spirationis,
sed
cum
naturali
cognitione
et
Dei
constituto,
erat
propositum
et
potentia.
Relucentia
filii
non
erat
actu
realis
filius,
sed
potentia.
Idem
de
spiritu
sancto
dicas,
ut
fuerit
in
archetypo
potentia
spirandi,
non
actus
passivus.
Quum
ibi
nemo
ageret,
nemo
patiebatur:
nemo
spirabat,
nemo
spirabatur.
Ecce
veram
inter
filium
et
spiritum
aequiparationem,
ut
ante
creationem
vere
fuerint,
non
tamen
actionibus
vestris
et
passionibus
realibus.
In
creatione
quoque
similis
in
hoc
crat
exhibitionis
verbi
et
spiritus
ratio,
ut
sine
sui
mutatione
verbum
et
spiritum
exhiberet
Deus:
verbum
externe
visum
ostenderet,
et
spiritum
interne
communicaret.
lla
verbum
et
spiritum
olim
discernimus,
ut
angelum
et
spiritum
ex
hominis
et
flatus
specie.
Nunc
vero
in
corpore
Christi
est
omnis
et
integra
verbi
et
spiritus
plenitudo.
Intelligis
hanc
Christi
totam
gloriam?
Quod
filius
verbum
et
spiritum
plene
contineat?
hypostatice?
Intelligis
insuper
qualiter
formali
potentia
fuerit
olim
faius,
qui
nunc
est
actu
filius
?
In
omni
generatione
prius
est
potentia
filius,
quam
actu
filius.
Et
ei,
quod
est
potentia
filius,
aliquid
additur,
ut
fiat
actu
filius.
Haec
sunt
apertissima
conformia
divinis
scripturis,
et
omnibus
rerum
naturis,
sine
monstro
aliquo,
et
sine
sophismate.
In
omni
generatione,
quod
a
patre
solo
prodit,
non
per
se
dicUur
filius,
sed
per
matrem.
Unde
igitur
vos
tantam
filii
separati
in
divina
generatione
deformitatem
somniatis?
EPISTOLA
SEPTIMA.
Mutationes
varias
et
agitationes
vos
Deo
turpiter
impingere,
sum
nunc
ostensurus,
si
de
accidentibus
errorem
prius
indicavero.
1)
Accidentia
nulla
esse
in
Deo,
ei
[pag.
593J
ei
nihil
accidere,
vulgo
iactatur:
quanquam
sophistae
quidam
relationes
in
trinitate
sua
ponant,
res
imaginarias,
quae
non
sunt
in
rerum
natura.
Accidentia
quae
vocant,
nos
esse
formales
substantias
diximus,
sicut
lux
est
vera
substantia.
Ne
vero
sit
de
nominibus
contentio,
quando
accidunt,
accidentia
vocentur.2)
Nos
in
universum
accidentia
omnia
Deo
accidere
dicimus,
id
est,
accidentia
omnia,
quae
vere
sunt,
in
Deo
esse,
in
quo
omnia
consistunt.
Accidentia
dixi,
quae
vere
sunt,
id
est,
res
omnes,
entia
naturalia.
Peccatum
non
est
in
Deo,
quia
non
est
in
eo
ratio
peccati.
Peccatum
non
est
ens,
sed
entis
actio,
creaturae
libere
defwientis
actio
prava.
Sive
actio
illa
sit
interne
velle,
sive
externe
aut
loqui,
aut
operari:
quamvis
mala
sit
operatio,
si
superest,
opus
illud
in
se
creatura
Dei
est,
et
Deo
inest.
1)
iudicavero.
2)
vocantur.
|