7:661
661
REFORMANDAE
RATIO.
662
quale
temperantiae
exemplum,
ubi
nec
fames
est,
nec
cibi
appetitus?
Multum
enim
fallitur,
qui
Christum
tunc
luctatum
cum
fame
esse
putat,
quum
edendi
necessitate
exemptus
fuerit.
Ieiunium
illud
non
suscepit
Christus,
nisi
post
annum
vitae
tricesimum.
Suscepit,
quum
iam
auspicari
vellet
susceptum
a
patre
munus.
Suscepit,
ut
evangelio
non
minus
acquireret
fidei,
quam
lex
prius
obtinuerat.
1)
Denique,
singulare
fuit
divinae
virtutis
speci*nen,
quod
et
in
ipso
edi,
et
quo
ipsum
ab
aliis
distingui
oportuit.2)
Contrarium
errorem
fovere,
ut
nihil
aliud
sit
mali,
christianae
sinceritati
minime
est
consentaneum.3)
Venio
ad
tertium
vitium,
quod
priora
duo
superat.
Nam
et
hoc
modo
conscientiis
laqueus
iniicitur,
et
libertas
eripitur,
non
tantum
a
Domino
concessa,
sed
etiam
parta
Christi
sanguine.
Serio
nos
Paulus
admonet
(1
Cor.
7,
23),
ne
servitutis
iugum
subeamus,
renunciantes
libertati
ad
quam
sumus
vocati.
Ea
vero
non
tentatur
solum,
sed
labefactatur
tota,
quum
nobis
lex
spiritualis
imponitur
quae
conscientias
liget.
Nam
quod
civilem
cautionem
inserunt
mediatores,
ideo
a
carnibus
interdum
arcendos
asse
homines,
ne
pecora
forte
assiduo
esu
consumant:4)
in
eo
se
vel
pueris
faciunt
plus
quam
ridiculos.
Scilicet
quum
hominibus
Deus
[pag.
184]
permisit
ut
carne
quovis
tempore
vescerentur,
parum
considerate
fecit,
hoc
periculum
non
praecavendo.
Et
optime
generi
pecuario
consuluerunt,
qui
post
quatuor
annorum
millia
cohibuerunt
priorem
vescendi
licentiam.
Mirum
est
autem
tam
stupidos
interea
fuisse
homines,
ut
animalium
diminutionem
non
senserint,
quae
eos
ad
quaerendum
celerius
remedium
cogeret:
praesertim
quum
magnam
copiam
sacrificiis
absumerent.
Sed
hoc
in
praesentia
non
agitur.
Legem
enim
non
politicam,
sed
spiritualem
confirmant,
qua
necessitas
imponitur
conscientiis.
Hoc
nullo
modo
ferendum
esse
dico,
ut
imperium
usurpent
homines
in
animas:
ut
quod
Dominus
liberum
reliquit,
illicitum
faciant.
Quartum
vitium
est
in
falsa
cultus
Dei
opinione.
Nam
quidquid
praetexant
mediatores,
quaecunque
observatio
quasi
necessaria
commendatur,
continuo
censetur
ad
cultum
Dei
pertinere.
Cuius
rei
non
est
quod
longius
petamus
exemplum.
Quis
enim
non
putat
religionis
partem
esse
carnium
abstinentiam?
Atque
haec
ratio
est,
cur
per
hypo-
1)
Add.
Moyse
avoit
este
preserve
par
miracle,
qu'il
ne
beut
ne
mangea
non
plus
par
l'espace
de
quarante
iours
devant
que
publier
la
Loy
au
peuple.
2)
Add.
pour
avoir
comme
une
marque
a
part.
3)
Maintenant
de
nous
vouloir
faire
semblables
a
luy
en
cest
endroit
et
nourrir
le
peuple
en
cest
erreur
est-ce
chose
convenable
a
la
rondeur
Chrestienne?
4)
de
peur
que
Tenge
n'en
faille,
{enge
%d.
q.
engeance,
race.)
|