9:660  in  homine.  Haec  autein  omnia  fuerunt  in  Iesu,  qui  vocatur  filius  hominis.  CALVINUS.  Quaere,  cur  Deus  in  Cantico  Mosis  vocetur  vir  bellicosus  (Ex.  15,  3)?  Cur  Ezechiel  in  illa  memorabili  visione  memoret  iudicem  in  solio  sedentem  esse  similem  filio  hominis?  Cur  sibi  toties  Deus  nares,  oculos,  manus  et  pedes  attribuat?  Cur  Ieremias  de  filio  Davidis  loquutus,  pronunciet  nomen  Iehovae  in  eum  competere?  Cur  Isaias  (7,  14  et  9,  5)  Meschiam  vocet  Immanuel,  patrem  futuri  saeculi,  Deum  fortem?  Cur  in  Psalmo  (45,  7)  quoque  Meschiam  sub  Solomonis  persona  ornetur  nomine  Elohim?  .  Caeterum  solutio  quaestionis  minime  difficilis  est.  Lex  Deum  vetat  fieri  similem  homini,  nempe  ne  sub  hominis  imagine  pingatur  eius  maiestas.  Alioqui  et  igni,  et  soli,  et  leoni,  et  urso,  et  lapidi  se  comparat,  quae  vel  bruta  sunt  animalia,  vel  mortua  elementa.  Porro  in  Meschia  Deus  non  factus  est  similis  homini:  sed  carnem  humanam  induens,  ita  factus  est  homo,  ut  integer  in  aeterna  sua  et  immutabili  natura  maneret.  Neque  enim,  ut  somniant  Iudaei,  credimus  Deum  esse  mutatum,  sed  in  carne  manifestatum,  et  interea  sui  similem.  Ita  non  fuit  ex  vulgari  hominum  ordine  mendax,  aut  vanitati  obnoxius,  sed  ratione  deitatis  veritas  in  aeternum  permanens:  neque  in  eo  tanquam  in  homine  mortali  fiduciam  locamus,  sed  quia  corpus  eius  deitatis  templum  est,  in  quo  habitat  perfecta  Dei  gloria:  et  quatenus  Deus  est,  in  humanam  naturam  vivificam  spiritus  sui  potentiam  transfundit.  Nam  certe  locis  compluribus  non  alibi  salutis  fiduciam  Deus  servis  suis  proponit,  quam  in  Meschia,  sicut  in  vaticinio  Iacob  apud  Mosen:  In  te  gentes  sperabunt  (Gen.  49,  10).  Unde  sequitur  quod  dixi,  eundem  esse  Deum  fortem  et  verum  Immanuel,  et  filium  hominis,  qui  est  ex  progenie  David.  Iv.  IUDAEUS.  Quaere:  Scriptum  est  in  Isai.  cap.  66,  17:  Qui  comedunt  suillam,  aut  abominationem,  aut  murem  vel  mustelam,  una  consumentur,  dicit  Dominus.  Ergo  suilla  nunquam  est  permissa.  CALVINUS;  Quaere  vicissim,  quum  scriptum  sit  apud  Isaiam  (ib.  v.  3),  qui  immolat  bovem,  perinde  ac  si